چکیده:
اصل اثر مستقیم قوانین اتحادیة اروپا در حقوق داخلی دولتهای عضو توسط آرایی چون ون جندلوس و کاستا در رویة دیوان دادگستری اتحادیۀ اروپایی نهادینه شد. این اصل که بهصورت اجرای قوانین اتحادیه در حقوق داخلی کشورهای عضو و امکان استناد به آنها در دادگاههای کشورهای عضو اتحادیه بروز کرد، به موافقتنامههای بینالمللی نیز تسری پیدا کرده است؛ به این معنا که مفاد موافقتنامههای بینالمللی که اتحادیۀ اروپایی منعقد میکند، در حقوق داخلی کشورهای عضو قابل استناد است. البته برای اینکه موافقتنامههای بینالمللی واجد اثر مستقیم در حقوق اتحادیة اروپا شوند، مستلزم شروطی است. ابتدا اتحادیة اروپا باید به آن موافقتنامه ملتزم و متعهد باشد و سازمان طبق صلاحیتهای تفویضشده در معاهدات مؤسس آن موافقتنامه را منعقد کرده باشد؛ در آن موافقتنامه مستقیماً برای افراد حقوقی در نظر گرفته شده باشد. عبارات موافقتنامه در اعطای آن حق دقیق و بیقیدوشرط باشد؛ قواعد موافقتنامه با قواعد اولیه و حقوق بنیادین اتحادیه در تعارض نباشد؛ آن موافقتنامه دیوان دادگستری اروپایی را از صلاحیت بررسی اثر مستقیم خود منع نکرده باشد و در نهایت اثر مستقیم با هدف و موضوع موافقتنامه در تعارض نباشد.
The principle of direct effect of the European Union law in the domestic law of the member States has been institutionalized in the European Court of Justice s (ECJ) case law by way of two judgments: Van Gend en Loos and Costa. The principle, which has emerged through the implementation of EU law in the domestic law of the member States and the possibility of invoking those laws in the domestic courts of the member States, has also been extended to international agreements. It means that the provisions of international agreements concluded by the EU can be invoked under the domestic law of the member States. In order for international agreements to have direct effect, a number of criteria have to met. The EU must first and foremost be bound by those agreements, and the organization should have concluded them in accordance with the powers conferred on it by the founding treaties. Those agreements must be capable of conferring rights on individuals directly. The terms of those agreements must be clear and unconditional. The provisions of the international agreements should not be contrary to the primary rules and fundamental law of the EU. Furthermore, the agreements should not have deprived the ECJ of its jurisdiction to review their direct effect. Finally, the direct effect of international agreements must not be contrary to their own object and purpose.
خلاصه ماشینی:
در قضيۀ ون جند لوس از ديوان دادگستري اروپايي سؤال شده بود که آيا مادة ١٢ معاهدة جامعۀ اقتصادي اروپا قابليت اعمال مستقيم در کشورهاي عضو را دارد؟ به عبارت ديگر، اتباع اين کشورها ميتوانند براساس اين ماده به حقوق خود در دادگاه داخلي استناد کنند؟ (٣ :١٩٦٣,.
ديوان دادگستري اتحاديۀ اروپايي در اين قضيه اعلام کرد معاهدة جامعۀ اقتصادي اروپايي که برخلاف معاهدات عادي بين المللي نظام حقوقي خاص خود را ايجاد کرده ، با توجه به لازم الاجرا شدن معاهده به جزئي از نظام حقوقي اعضاي اتحاديه بدل شده است و دادگاه ها ملزم به اعمال آن اند.
شروط اثر مستقيم موافقت نامه هاي بين المللي براي اينکه موافقت نامه هاي بين المللي واجد اثر مستقيم در حقوق اتحاديۀ اروپا شوند، ابتدا اتحاديۀ اروپا بايد به آن موافقت نامه ملتزم و متعهد باشد (٢-١) و سازمان طبق صلاحيت هاي تفويض شده آن موافقت نامه را منعقد کرده باشد (٢-٢)؛ در آن موافقت نامه مستقيما براي افراد حقوقي در نظر گرفته شده باشد (٢-٣)؛ عبارات موافقت نامه در اعطاي آن حق دقيق و بيقيدوشرط باشد (٢-٤)؛ قواعد موافقت نامه با قواعد اوليه و حقوق بنيادين اتحاديه در تعارض نباشد (٢-٥)؛ آن موافقت نامه ديوان دادگستري اروپايي را از صلاحيت بررسي اثر مستقيم خود منع نکرده باشد (٢-٦)؛ اثر مستقيم با هدف و موضوع موافقت نامه در تعارض نباشد (٢-٧).
Casolari, Federico, (2017), Acknowledgment of Direct effect of EU International agreement: Does Legal equality still matter?, In, Serena Rossi, Lucia; Casolari, Federico,(eds), The Principle of Equality in EU Law, Springer, Claes, Monica, The primacy of EU law in Euoropean and national law, In, Arnull, Anthony; Chalmers, Damian,(eds) the Oxford handbook European Union Law, 2015.