چکیده:
حسین پژمان بختیاری از شاعران سنتگرای معاصر است که اواخر دوره قاجار و دوره پهلوی را درک کرده است. وی بطور کامل قائل به تغییر در فرم و شکل و قالب شعر نبوده به همین خاطر از جهت قالب و موسیقی پیرو پیشینیان است. او مخلوطی از اصطلاحات کهن و نو را در شعر خود آورده است. از نظر زبانی سادگی و روانی کلام در غزلش موج میزند و از واژگان مهجور و متروک استفاده نکرده است. بیشتر از ردیفهای بلنداستفاده کرده است و تکرار قافیه در بیشتر اشعارش به چشم میخورد.
وی در ساختن ترکیبات نغز و تشبیهات زیبا، تواناست و عنصر تخیل در آثار او جایگاهی شایسته دارد برخی از ترکیبات که در شعر خود بهکار بسته، عبارت است از: آهنین جگر، شاهمرد، تملقگر، شیرین بوی، عشقآور، شکر بوسه، ترور، ستمبر، یاوهدرا، دورنشین، یاریگستر، کامور. از تشبیهات: گیسوی بلوطی رنگ، بلورین شانه، آسمانی جلوه… اشعار وی سرشار از مضامین نو و تعابیر بدیع است. هنر تصویرگری شاعر بیشتر استفاده از آرایههای بیانی، استعاره، تشبیه و کنایه است. این استفاده در حد متوسط و رایج است بطوری که کلام را پیچیده و معنا را غیر قابل دسترس نمیکند. این پژوهش برآنست تا ویژگیهای سبکی غزلیات شاعر را در سه سطح زبانی، فکری و ادبی بر مبنای آمارهای دقیق تحلیل کند.
Hossein Pejman Bakhtiari is a contemporary traditional poet who understood late Qajar period and Pahlavi era and was not fully aware of the changes in the form and shape of poetry, due to the form and the music of the predecessors. He brings a mixture of old and new terms into his poetry. From the linguistic point of view, the simplicity and psychic of the word is sparkling in his ghazale, and he does not use abusive and desolate vocabulary. He used the longest rows and repeated rhymes in most of his poems.
He is capable of making beautiful compositions and elegance, and the element of imagination in his works has a competent place. Some of the compositions used in his poetry are: Iron courage, king Man, flattering, Sweet smell, Loving, Sugar Kisses,assassins , oppressors, gasbag( living away,help spreading,kamoor. From similes: oak hide, colorful shoulder, skyscraper... Poems are full of fresh themes and expressions. The poet's art of illustrating is the use of expression arrays, metaphors, similes and metaphores. This use is modest and common, so that the word is complicated and does not act as unacceptable. The present study aims to analyze the poetic style of poetry's ghazals in three levels of linguistic, intellectual and literary based on accurate statistics.
خلاصه ماشینی:
Keywrds: Pezhman Bakhtiari, petry genmics, language level, level f thught, literary level ١ - PhD Student f persian litrature in Islamic Azad arts cllege , Shahr-e-Kurd branch, Islamic Azad University, Shahr-e-Kurd, Iran.
cm) ٢ - Litrature assistant prfessr, liberal arts cllege, Shahr-e-Kurd branch, Islamic Azad University, Shahr-e-Kurd, Iran (Mazaher nikkhah@gmail.
cm) ٣ - Litrature assciated prfessr, liberal arts cllege, Shahr-e-Kurd branch, Islamic Azad University, Shahr-e-Kurd, Iran.
تکرار رديف در کل غزليات نيزبسامد بالايي دارد به طوري که شاعر حدود ٥٠ مورد، فقط از دو فعل (اســت و نيســت ) اســتفاده کرده اســت اين ويژگي در رديفهاي پژمان ، در شــعر فارسي سابقه اي طولاني دارد به طور کلي دراشعاري که داراي رديف فعلي هستند يا در قافيه ء آنها از فعل اسـتفاده شـده ، سـاختار دسـتوري جملات کمتر دسـتخوش دگرگوني و تغيير ميشود و اين امر به سلامت زبان کمک ميکند.
تکرار کلمه بوي گيسوي خوشت ساخته سر مست مرا مست گيسوي توام من ، مده از دست مرا (ديوان اشعار: ٥٤) تکرار هجا گلهاي خندان ديده ام خورشيد تابان ديده ام صـد رهزن جان ديده ام ، اما تو چيز ديگري (همان : ١٧٢) ٢-سطح واژگاني ١-٢-لغات عربي پژمان از آن دسته لغات عربي در شعر خود استفاده کرده که در آن دوره رايج بوده اند و جزوُ نرم زبان به شــمار ميرفته .
(موسيقي و تخيل در شعر پژمان ، مشرف : ١٣٩) تشبيه بليغ در غزل پژمان بسامد بالايي دارد اين امر ميل شاعر را به سوي ايجاز سخن و استعاره سوق داده است .
از نظر بديعي نيز شاعر بيشتر از آرايه هاي سجع ، جناس ، تصدير و تضاد استفاده کرده است در هيچ يک از غزليات پژمان تخلص شعري او نيامده است .