چکیده:
در ادوار مختلف تاریخی و در نقاط گوناگون جهان، قیامها و انقلابهای فراوانی به انجام رسیده که تاثیر آنها بر مردم عصر خود و زمانهای آینده متفاوت بوده است. اثرگذاری تعدادی از این خیزشها، تنها در محدودۀ زمانی و مکانی محدودی صورت پذیرفته است. در این میان، برخی از قیامها و انقلابها تا مدتی روابط بینالملل و برخی ملتها را تحت تاثیر خود قرار دادهاند، ولی به مرور زمان از قدرت و نفوذ آنها کاسته شده است تا جایی که یا تغییر آرمان دادهاند یا به فراموشی سپرده شدهاند و جز نامی از آنها در تاریخ وجود ندارد.
قیام بزرگ و الهی امام حسین (ع) در روز عاشورای سال 61 هجری قمری، تنها نهضتی است که هرچند در ظاهر به شکست و شهادت افراد حاضر در آن انجامید، اما تاثیری شگرف و فوقالعاده بر جنبشهای مردمی پس از خود، در سطح جهان، بهویژه جوامع اسلامی داشته است. این حرکت بزرگ اعتقادی، پس از 14 قرن، همچنان پرقدرت و تاثیرگذار، الگوی کامل و بینظیری برای آزادیخواهان و حقطلبان به شمار میرود.
Throughout history, there have occured many revolutions here and there in Muslim lands that have left their impressions on the people of their own time and the posterity. Some of them have had limited influences both spatially and temporally. However, some revolutions have left some influence on certain peoples but the passage of time minimized their influence. In contrast, Imam al-Husayn's movement was apparently suppressed owing to the bloodbath that was committed at Karbala; however, the long-term effects of this movement can well be sensed even after fourteen centuries.
خلاصه ماشینی:
همین عامل در نهایت، سبب انگیزش برخی قیامها در خونخواهی ایشان و نیز ظهور انقلابها و مقاومتهای اسلامی با پشتوانۀ تأثیرپذیری از واقعۀ کربلا شد؛ انقلابهایی که تا عصر امروز ادامه دارند و این پیام مهم را به جهان رساندهاند که نهضت کربلا به دلایل عقلی و اعتقادی مستحکم و انگیزههای والای انسانی، همواره زنده و پویا در جریان است و بهسان سایر قیامهای مختلف تاریخی، هرگز رو به خاموشی و زوال نمینهد.
1. ویژگیهای قیام امام حسین( اگرچه ویژگیهای نهضت حسینی در طول تاریخ به فراوانی مورد واکاوی و تحقیق قرار گرفته است، اما به اجمال میتوان گفت قیام حسین بن على(، قیام براى عدل اسلامی و امر به معروف و نهى از منکر بود.
دعوت مردم برای قیام و تغییر وضع موجود امام حسین( نمیخواست در کوفه تشکیل حکومت دهد؛ زیرا اگر قدرت حکومت را به دست میگرفت، نمیتوانست اسلام را زنده کند و حتی نمیتوانست لعن پدرش را که معاویه رواج داده بود بردارد و ناچار بود هم لعن پدر و هم بدعتهای دیگر را باقی بگذارد.
اساس تشکیل این گروه مقاومت اسلامی نیز الگوپذیری از نهضت کربلا و قیام امام حسین( است.
در نهایت میتوان گفت انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از خیزشهای الگو گرفته از نهضت امام حسین( نتیجهبخشترین قیام مردمی و دارای آرمان است که نمونهای موفق برای ایجاد بذر امید در روح و جان سایر عدالتخواهان و ظلمستیزان برای قیام علیه ستمگری به شمار میرود.