چکیده:
زمینه و هدف: رهبری عاملی کلیدی در سازمان است که بر ترویج رفتار نوآورانه کارکنان متناسب با دگرگونیهای شغلی تأثیرگذار است. پژوهش حاضر به مطالعۀ تأثیر سبکهای رهبری بر رفتار نوآورانه با نقش تعدیلگری درگیری شغلی پرداخته است. روششناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نگاه روش توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان شاغل در یکی از سازمانهای صنعتی حوزه دفاعی است که از میان آنها 218 نفر از آنها با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد استفاده شده است. به منظور تحلیل دادهها از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافتهها: سبکهای رهبری تحولآفرین و رابطهای از بیشترین تأثیر مثبت بر رفتار کاری نوآورانه کارکنان برخوردارند. همچنین درگیری شغلی روابط بین سبکهای رهبری و رفتار نوآورانه کارکنان را تعدیل میکند. نتیجهگیری: توسعۀ قابلیتها و سبکهای رهبری تحولآفرین و رابطهای در میان مدیران سازمان مورد مطالعه میتواند توانایی و تمایل کارکنان برای انجام رفتارهای نوآورانه را متناسب با ماهیت و دگرگونی مشاغل آنها تقویت کند.
Background and Objective: Considered a key factor in an organization, leadership affects the promotion of innovative behavior of employees in proportion to occupational developments. This study analyzed the effects on leadership styles on innovative behavior with a moderating role of occupational involvement. Methodology: This is an applied descriptive-correlational survey, in which the statistical population included the employees working at an industrial organization of the defense sector. The simple random sampling method was employed to select 218 employees as the statistical sample. A standard questionnaire and structural equation modeling (SEM) were used for data collection and data analysis, respectively. Findings: Transformational and relational leadership styles had the greatest positive effects on the innovative work behavior of employees. Moreover, occupational involvement moderated the relationships between leadership styles and innovative behavior of employees. Conclusion: Developing transformational and relational leadership capabilities and styles of managers at the studied organizations improved the ability and willingness to show innovative behavior in proportion to the nature and diversity of their jobs.
خلاصه ماشینی:
هرچند محققان رابطه بین ادراکات فردی از رهبری تحولآفرین و خلاقیت کارکنان که اولین مرحله از نوآوری است را Akram, Lei & Haider Afsar, Badir & Bin Saeed Mytelka and Smith Baer Torres, Espinosa & Dornberger Piccolo and Colquitt Gong, Huang & Farh دادهاند (مالوچ 1 ، 2014)، توجه کمتری به تأثیر رهبری تحولآفرین بر رفتارهای نوآورانه کارکنان صورت گرفته است (افسر و همکاران، 2014: 1273).
با وجود این، تحت تأثیر قرار گرفتن محیط سازمانی، درگیری شغلی کارکنان نوعی متغیر فردی است به میزانی که کارکنان در مورد کارشان چه احساسی میکن 5 oon & Kim"/>oon & Salanova & Schaufeli Macey & Schneider Schaufeli & Bakker Shalley & Gilson Park, Yoon & Kim سبکهای رهبری و رفتار کاری نوآورانه کارکنان رهبری فرایندی اساسی در هر سازمان است (بردبار و فلاحی، 1397: 72).
سرانجام، رهبران تحولآفرین، از طریق به اشتراکگذاری ارزشها، ارائه دیدگاه خوشبینانه و تقویت نوعی ارتباط مؤثر میان اعضای سازمان، ترویج یک محیط مناسب برای نوآوری در بین کارکنان خود تعهد ایجاد می Pieterse, Schippers & Stam DuBrin Jung, Wu & Chow این ترتیب، رهبران تحولآفرین به عنوان عوامل تغییری در نظر گرفته میشوند که جهتگیریهای جدیدی را در سازمانها با تیمهای کاری خود، ایجاد شیوههای جدید مبتنی بر دیدگاههای نوآورانه و ایدههای جدید، ایجاد، پیادهسازی و نهادینهسازی میکنند.
نتایج تحقیقات تارس و همکاران (2017)؛ اکرم و همکاران (2016) و افسر و همکاران (2014) مؤید رابطه مثبت بین سبکهای رهبری (مبادلهای، تحولآفرین و ارتباطی) با رفتار کاری نوآورانه کارکنان > مدل مفهومی پ > بر اساس مباحث پیشگفته در مرور ادبیات، فرضیههای زیر برای این مطالعه ایجاد شده است و این رابطه در چارچوب مفهومی شکل 1 ارائه شده Morhart, Herzog Akram Komives, Lucas & McMahon شکل 1.