چکیده:
آب و هوای متنوع، فلات ایران را به گل خانه ای بدل کرده است که در آن انواع گل ها و گیاهان می روید و بدیهی است این واقعیت های محیطی در ذهن و زبان و شکل گیری ساختار اندیشه هر ایرانی تاثیر می گذارد، چنان که بوم اندیشه، رنگ زاد و بوم دارد.
شاعران ادب فارسی، در بیان اندیشه ها، تصویرهای ذهنی و درونی خود از گل و گیاه بسیار بهره جسته اند، گل و گیاه در نگاه آن ها، بار عمیق معنایی به خود می گیرد. چگونگی کاربرد گل، بیانگر حالات درونی و نمایانگر نگرش آن هاست. گل و گیاه، عالی ترین مظاهر زیبایی هستند و در این میان سعدی از آن روی که شیفته زیبایی است، می کوشد تا برای آراستن اشعارش از گل و گیاه بهره برد تا جایی که، واژه های مربوط به گل و گیاه در اشعار او از بسامد بالایی برخوردارند. او که به تصویرگری اهمیت فوق العاده ای می دهد. به مدد اندیشه شاعرانه بسیار نیرومند و شور و شوق عاشقانه اش، توانسته است با زبانی شیرین و شیوا، معانی و مفاهیم بکر و زیبایی بیافریند. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل گل سرخ در آثار سعدی، به منظور درک بهتر زیبایی های بیرونی و مفاهیم درونی سخن او بوده است.
The variety of climates has turned Iranian plateau into a greenhouse in which various kinds of flowers and plants grow, and undoubtedly these environmental realities affect every Iranian's mind and language and the formation of his ideas.Iranian poets have profusely used flowers and plants in the expression of these ideas and their internal and mental images since they have deep meanings. The way flowers are used reflects their internal feelings and attitudes. Flowers and plants are the best manifestations of beauty. Sadi, a great lover of beauty, attempts to adorn his poems with flowers. This is highly frequently seen in his poems.Imagery is so important for him that, using his very strong Poetic mind and his love and enthusiasm, he has created novel and beautiful concepts and senses in an eloquent and pleasant language.This article studies the red rose in Sadi's works to better understand their internal and external beauties.