چکیده:
هدف
مربیگری کارآفرینانه به عنوان یک پشتیبانی کننده افراد به منظور تقویت و توسعه مهارتهای آنان از طریق یادگیری کارآفرینانه جهت شناسایی و تشخیص فرصتها است، بر همین اساس مدلهای متعددی جهت تسهیل در فرایند مربیگری ارایه شده است، اما دانشی که بتواند الگو و مدل جامعی از این پدیدهمربیگری کارآفرینانه را ارایه دهد، محدود میباشد. هدف تحقیق طراحی یک مدل نظامند و مفهومی از مربیگری کارآفرینانه ارایه شده است که مقوله های کلیدی این سازه را نشان میدهد.
روش
روش تحقیق توسعه ای - کاربردی و گردآوری داده ها کیفی است. در این تحقیق از روش نمونه گیری هدفمند و به طور مشخص از تکنیک گلوله برفی، تعداد ۱۶ مصاحبه نیمه ساخت یافته با مدیران ارشد و کارشناسانی که درگیر مربیگری در کسب و کارهای کوچک و متوسط بودند، صورت پذیرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کدگذاری باز و محوری استفاده شده است.
یافته ها
تجزیه و تحلیل پژوهش نشان دهندهی استخراج بالغ بر ۲۱۲ خرده مقوله از مصاحبه ها و نیز احصاء ۴۸ مقوله فرعی و ۸ زیر مقوله اصلی و ۷ مقوله اصلی است که عبارتند از: اهداف پایه و پیشرفته، ویژگی های متربی(ویژگی های کارآفرینی، عمومی شخصیتی)، ویژگی های مربیان (دانش و مهارت های مربیگری، خصوصیات شخصیتی، توانایی ها، مساله گشا) شرایط سازمانی(ساختاری، مدیریتی، فرهنگی)، اقدامات مربیگری کارآفرینانه (مفاهیم مشترک دوطرف، وظایف مربی، وظایف متربی)، نتایج و دستاوردها (مزایای فردی؛ توسعه فردی، دانش و مهارت، خودباوری و خودآگاهی و مزایای سازمانی؛ ایجاد شرکتهای جدید، بهبود و توسعه محصولات و خدمات) میباشند.
نتایج
مقوله های که قالب مدل مربیگری کارآفرینانه را تشکیل میدهند عبارتند از: اهداف پایه(تغییر نگرش، کاهش تعارضات) و اهداف پیشرفته(تفکر خلاقانه، جانشین پروری، بهبود و اصلاح واحدها، افزایش بهره وری)، ویژگی های متربی(انگیزه قوی،اشتیاق، صداقت، یادگیری، ریسک پذیری، تحمل ابهام)، ویژگی های مربیان(مهارت ارتباطی، همدلی، سوالات چالشی، شنونده خوب، انعطاف پذیری در راه حل ها، در دسترس بودن، محرم، مشارکت در ایده ها)، شرایط و الزامات سازمانی(شناسایی فرصت ها، کاهش فرایندها، حمایت از ایده ها، دسترسی به منابع، بکارگیری افراد خلاق، شایسته سالاری)، اقدامات مربیگری(حس مسیولیت، تعامل دوطرف، همراستا بودن اهداف، تقویت اعتماد به نفس، شفاف سازی)، نتایج و دستاوردها(شناخت نقاط قوت و ضعف، ایجاد واحدهای جدید، توانایی حل مسایل، پرهیز از ناامیدی، افزایش کیفیت و کمیت خدمات) می باشند.
AIM: The entrepreneur coach is the supporter of individuals to improve and develop their skills through innovative learning to identify and detect opportunities. The present study was aimed to develop a systematic and conceptual model of entrepreneurial coaching that demonstrates the key categories of this structure.
METHODS: It was a developmental-applied study and the data collection was qualitative. Purposive sampling and the snowball technique were used in this study. A total number of 16 semi-structured interviews were conducted with the senior managers and experts involved in mentoring small and medium-sized enterprises. Also, open and axial coding was used for data analysis. FINDINGS: Research analysis showed more than 212 subcategories were extracted from the interviews, 48 minor categories, 8 major subcategories and 8 major categories which including; basic and advanced objectives, mentees characteristics (entrepreneurial, general and personal characteristics), coach’s characteristics (coaching knowledge and skills, personal characteristics, abilities, problem-solving), organizational conditions (structural, managerial, and cultural), entrepreneurial coaching actions (mutual concepts, mentors’ duties, mentees’ duties), results and achievements: personal advantages, organizational advantages ( .CONCLUSION: The categories that form the entrepreneurial coaching model could be used on determining basic and advanced objectives, the characteristics of coachee and coach, organizational conditions and requirements, coaching actions and results and outcomes.
خلاصه ماشینی:
طراحي برنامه مربيگري کارآفرينانه در شرکت هاي کوچک و متوسط Designing an Entrepreneurial Coaching Program in SMEs تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٧/١٢/١٠، تاريخ دريافت نسخه نهايي: ١٣٩٨/٠٥/٢٢، تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٨/١٠/١٢ محمد عزيزي ١، يوسف وکيلي ٢ و حميد حسين لو٣ چکيده هدف : مربي گري کارآفرينانه ، پشتيبانيکننده افراد بـه منظـور تقويـت و توسـعه مهـارت هـاي آنـان از طريـق يــادگيري کارآفرينانــه جهــت شناســايي و تشــخيص فرصت ها است .
در اين بين هر چند پژوهش هاي در خصوص پديده مربيگري انجام گرفته است امـا پـژوهش هـاي که به طور دقيق به بررسي مربيگري کارآفرينانه پرداخته باشند بسيار اندک مـيباشـند کـه بـه عنـوان مثال ؛ تحقيقي کـه بـن سـلم و همکـاران (٢٠١٦)، بـه عنـوان مربـيگـري کارآفرينانـه ، مـدل سـازي و اندازه گيري آن انجام دادند؛ به سه بعد اصلي مدل که شامل ؛ همدلي مربي، اعمال اسـتانداردهاي مربـي و انتظار مربي براي عملکرد کارآفرينانه است (بن سلم و همکاران ، ٢٠١٦) و همچنـين تحقيـق آودت و همکاران (٢٠١٢) به عنوان شناسايي عوامل موفقيت مربـيگـري کسـب وکـار؛ نشـان داد کـه موقعيـت برنامه هاي مربيگري کسب وکار يعني ميزان تغيير در دانش ، نگرش ، و رفتار کارآفرين ، ميزان دسـتيابي به اهداف و ميزان رضايت طرفين متاثر از مشخصه هاي مربـي، مشخصـه هـاي شـاگرد، رابطـه مربـي - شاگرد و ساختار حمايتي براي کارآفرينان نوپا است .
١٨٨ فصلنامه مشاوره شغلي و سازماني/ دوره ١٢، شماره ٤٣/ تابستان ١٣٩٩ (رجوع شود به تصویر صفحه) شکل ١: مربيگري کارآفرينانه اين پژوهش به ٦ مولفه اصلي که شامل ويژگيهاي متربي، ويژگـيهـاي مربـي، شـرايط و الزامـات سازماني، اقدامات مربيگري، نتايج و دستاوردها دسته بندي شده اند که هر کدام داراي مفـاهيم خـاص خود را دارا هستند.