چکیده:
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی نقش مشارکت ورزشی در تدوین الگوی جامعهپذیری نوجوانان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان 13- 11 سال شرق ایران که تجربه ورزش منظم (حداقل سه بار در هفته به مدت یک ساعت و بیشتر)، حداقل در شش ماه اخیر را داشتند، تشکیل میدادند که 719 نوجوان بهصورت خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش بهمنظور جمعآوری دادهها، پرسشنامه محقق ساختهای است که بر مبنای طیف لیکرت و با 42 گویه طراحیشده بود. از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار PLS جهت تجزیهوتحلیل دادههای تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد که مشارکت ورزشی تحت تأثیر سه عامل نگرشها، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار درک شده است که ازاینبین نگرش نوجوانان به ورزش بیشترین تأثیر را بر مشارکت ایفا میکند. یافتههای پژوهش نشان داد که هرچه میزان مشارکت نوجوانان در ورزش افزایش یابد احتمال مواجه آنها با برخی ارزشهای رایج در محیط ورزشی افزایشیافته و به دنبال آن راحتتر میتوانند به این ارزشها توجه نمایند و در خود تطابق ایجاد نمایند، به دنبال افزایش میزان توجه به ارزشهای گروههای مختلف همچون خانواده، دوستان، و ... در غالب هنجارهای ذهنی شرایط را برای فراگیری این ارزشها و به دنبال آن انتقال ارزشها محیا میکنند. هرچه این آموزش و فراگیری ارزشها بهصورت عمیقتر صورت پذیرد، نوجوانان نسبت به این ارزشها وفادار شده و آن را جذب نموده با گذشت زمان این ارزشها را جذب و بدنبال آن درونی نموده و جزئی از هویت فردی و اجتماعی او قلمداد میگردد.
This study was conducted to investigate the role of sports participation in designing and developing a model for the socialization of adolescents. The statistical population included adolescents aged 13 to 11 in eastern Iran who had regular exercise experience (at least three times per week for an hour or more), at least in the last six months, of which 719 adolescents selected as a multi-stage cluster. The tool used in this study was a researcher-made questionnaire designed to collect data, based on the Likert spectrum and with 42 questions. A structural equation model with PLS software used to analyze the research data. The results of this study showed that sports participation had influenced by three factors attitudesmental norms and perceived behavior control. From this point of view, adolescents' attitude toward sport has the most effect on their attendance. The results of the study showed that the higher the participation rate of adolescents in sport, the increased likelihood of them encountering some of the common values in the exercise environment, and it can be easier to pay attention to these values and to create self-adaptation, seeking to increase the level of attention to values Different groups, such as family, friends, and more, subdivide the subjective norms into the conditions for learning these values and, consequently, the transfer of values. As learning and deeper values take place, adolescents are loyal to these values and attract and absorb these values over time and become part of their personal and social identity.
خلاصه ماشینی:
با این حال این راهبردها زمانی مهم تلقی میشود که به فعالیت بدنی و ورزش به عنوان یک ابزار ضروری و لازم برای ایجاد تأثیرات اجتماعی، روانی، بهداشتی و علمی در سطح جامعه نگریست 10 ssion"/>ssion"/ Social Harms Pot et al Allen et al Jewett et al Motivation, Teamwork, Self-Efficacy Rees & Sabia Social and Moral Development High-Risk Behaviors Davis & Menard 0.
این نظریه با نگاه رفتاری و شناختی به صورت یکپارچه مبین آن است که یادگیری در موقعیت Planned Behavior Theory Ajzen Santina et al Subjective Norms Perceived Behavior Control Vallance et al Wang & Zhang Bandura's Social Learning Theory Bandura گوناگونی همچون مشارکت ورزشی میتواند رخ دهد و شرایط را برای جامعه پذیری آماده نمایند (آنگ 1 9، 2015).
باندورا در توضیح فراگیری ارزشها و رفتارهای اجتماعی و نقشهای که در ورزش به دست میآید بیان میکند که نوجوانان از روشهای مختلف ارزشها و رفتارهای اجتماعی را فرا میگیرد، ممکن است نوجوان از طریق آموزش مستقیم و به تعبیر دیگر، شرطیسازی که به کمک عوامل تقویتکننده و دریافت پاداش و تنبیه نسبت به نوع ارزش و رفتار متعاقب آن شرطی شده و آنها را فراگیرد یا میتوان از طریق آموزش غیررسمی که هدف آن تکمیل کار جامعه پذیری سایر منابع اجتماعی کننده و فراهم نمودن شرایطی برای تسهیل امر جامعهپذیری میباشد، می توان انتقال ارزشها را تسهیل نمود و یا میتوان مکانیسم انتقال ارزشها را از طریق تقلید1 2 که در برخی موارد از آن به عناوین همانندسازی یا سرمشق گیری یادشده به انجام رساند که طی آن رفتارهای متناسب باارزشها توسط والدین و دیگر عوامل اجتماعی کننده الگوسازی2 3 میشود و فرد از این الگو تقلید و پیروی میکند.