چکیده:
با شیوع و گسترش بیماری کرونا، بسیاری از دولتها به منظور مقابلۀ با این بیماری و
گذر از بحرانهای ناشی از آن، محدودیتهای ضروری ایجاد کرد هاند که نتیجۀ آن
محرومیت اشخاص هرچند به صورت موقت از برخی حقوق و آزادی های مسلّم شان
است. بر این اساس لازم است تا شرایطی که به دولت اجاز ۀ برقراری چنین
محدودیت هایی را میدهد، مشخص گردیده و معین شود که این محدودیتها تا چه
حدی مجاز است. نوشتار حاضر درصدد بررسی مفاهیم نظری موضوع و بیان ادلۀ
فقهی و قانونی، مبانی و میزان اختیارات و مسئولیت دولت در برقراری محدودی تهای
ضروری در مواجهه با بیماری های همهگیری همچون کرونا و نیز ضمانت اجراها ی
ولایت » مربوطه در این زمینه است. از این رو ادلۀ وجوب اهتمام به امور مسلمین، ادلۀ
قانون اساسی ب هعنوان مبانی فقهی و حقوقی اختیارات «١٧٦» و «٧٩» اصول ،« فقیه
و مسئولیت دولت در این زمینه بررسی شده و بر اساس آن میزان اختیارات و مسئولیت
دولت در این زمینه ترسیم شده است.
In the wake of the outbreak and spread of coronavirus disease, many
governments imposed necessary restrictions so as to cope with this
disease and survive the crises resulting from it. these restrictions denied
individuals their natural rights and freedom, albeit temporarily.
Accordingly, the circumstances that authorize the government to put such
restrictions in place must be specified and then it must be determined to
what extent such restrictions would be permissible. The present research
aims to look into the theoretical principles of this issue and explain the
jurisprudential and legal reasons for that, the fundamentals and the scope
of the government's authority and responsibility in imposing the
necessary restrictions in order to cope with epidemic diseases such as
coronavirus disease as well as the relevant sanctions to be protected in
this respect. Therefore, the proofs of ‘the obligation of making attempts
to amend the affairs of Muslims’, the proofs of ‘the guardianship of a
jurist’, the articles "79" and "176" in the Constitution of the Islamic
Republic of Iran have been investigated as the jurisprudential and legal
authority and responsibility of the government in this area, and the scope
of the government's authority and responsibility in this regard has been
delineated in accordance with it.
خلاصه ماشینی:
میزان اختیارات و مسئولیت دولت در ایجاد محدودیت برای بیماران مبتلا به کرونا و مبانی آن حسین زروندی رحمانی 1 چکیده با شیوع و گسترش بیماری کرونا، بسیاری از دولتها به منظور مقابلۀ با این بیماری و گذر از بحرانهای ناشی از آن، محدودیتهای ضروری ایجاد کردهاند که نتیجۀ آن محرومیت اشخاص هرچند بهصورت موقت از برخی حقوق و آزادیهای مسلّمشان است.
نوشتار حاضر درصدد بررسی مفاهیم نظری موضوع و بیان ادلۀ فقهی و قانونی، مبانی و میزان اختیارات و مسئولیت دولت در برقراری محدودیتهای ضروری در مواجهه با بیماریهای همهگیری همچون کرونا و نیز ضمانت اجراهای مربوطه در این زمینه است.
براین اساس پرسشهای این مقاله به این شرح است: پرسش اصلی: اختیارات و مسئولیت دولت در برقراری چنین محدودیتهایی به چه میزان است؟ پرسش فرعی: مبانی و ادلۀ اختیارات و مسئولیت دولت در برقراری محدودیت جهت مقابله با چنین بیماریای چیست؟ ـ ضمانت اجرای رعایت ضوابط قانونی مربوطه کدام است؟ مفهومشناسی در ابتدا برای آشکار شدن مفاهیم کلیدی نوشتار حاضر باید به تعریف اختیارات و مسئولیتها، مبانی، دولت، بیماری واگیردار و شرایط اضطرار پرداخته شود.
افزون بر آنچه که گذشت اصل «79» و «176» قانون اساسی نیز میتواند مبنای صلاحیت قانونی دولت در اعمال محدودیت به منظور مواجهۀ با بیماریهایی همچون کرونا باشد که در ادامه چگونگی دلالت این دو اصل بررسی میشود.
حال با توجه به نکات یاد شده و بر اساس اصل «79» قانون اساسی و تصویب مجلس شورای اسلامی، دولت میتواند مبنای صلاحیت قانونی در اعمال محدودیت به منظور مواجهۀ با بیماریهایی همچون کرونا باشد.