چکیده:
تربیت به وسیله الگو از مهمترین روشهای تربیتی است که در آیاتی از قرآن به استفاده از این روش تاکید فراوان شده است. راز این تاکید در کارکرد بالا و اثرگذاری بیشتر این روش نهفته است. ابراهیم علیه السّلام از زمرۀ الگوهایی است که در آیاتی از قرآن به الگوگیری از وی تصریح شده است. به کارگیری دعا و استعانت از خدای سبحان در تربیت فرزندان مومن و موحد و درخواست از خدای متعال نسبت به سرنوشت نیک فرزندان در سیرۀ تربیتی ابراهیم بسی برجسته است که قرآن از زندگی ایشان روایت میکند. چنانکه وسعت افق دید ابراهیم در درخواستهای خود نسبت به سرنوشت نسل خویش و اجابت این درخواستها و سیر منطقی آنها که نخست پالایش فکری و روحی و سپس سلامت رفتاری و آنگاه رفع نیازهای مادی فرزندان را شامل میشود از جمله یافتههای پژوهش حاضر است که با روش توصیفی - تحلیلی از آیات شریفه به دست آمد. ترویج فرهنگ قرآنی به عنوان هدف بنیادی و کارکرد تربیتی برای مربیان از اهداف کاربردی نتایج پژوهش است. دعا و درخواست از خدای سبحان در تربیت نسلی مومن و موحد دارای کارکرد بسیار بالا و قرین توفیق است که اجابت درخواستهای ابراهیم علیه السّلام گواه این ادعا است.
خلاصه ماشینی:
چنانکه وسعت افق دید ابراهیم در درخواستهای خود نسبت به سرنوشت نسل خویش و اجابت این درخواستها و سیر منطقی آنها که نخست پالایش فکری و روحی و سپس سلامت رفتاری و آنگاه رفع نیازهای مادی فرزندان را شامل میشود از جمله یافتههای پژوهش حاضر است که با روش توصیفی - تحلیلی از آیات شریفه به دست آمد.
دعا و درخواست از خدای سبحان در تربیت نسلی مؤمن و موحد دارای کارکرد بسیار بالا و قرین توفیق است که اجابت درخواستهای ابراهیم گواه این ادعا است.
پژوهش حاضر با استناد به آیات قرآن و آرای مفسران، در پی یافتن پاسخی مناسب به این پرسش اساسی است: دعا و درخواست از پرودگار در تربیت نسلی مؤمن و خداپرست چه کارکردی دارد؟ و حضرت ابراهیم چگونه از این روش بهره برده است؟ ابراهیم الگویی نیکو خدای سبحان در آیات 4-6 سوره ممتحنه از ابراهیم به عنوان الگویی نیکو یاد میکند: «قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْراهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ رَبَّنا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ *رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنا رَبَّنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ*لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيیُّ الْحَمِيدُ.