چکیده:
جمهوری اسلام ی ایران از آغاز شکل گیری نظام سیاسی مبتنی بر الاهیات و
اخلاق اسلامی قصد داشته است که عرصه سیاست داخلی و خارجی را رویه ای
فرهنگی قلمداد کند که با توجه به گزاره های ورود اخلاق، معنویت و ارزش ها به
سیاست شکل جدیدی از اعمال و محدود شدن قدرت را سامان دهی کند . اصول
عدل، توحید، وارد کردن متافیزیک در سیاست، نفی سبیل، توحید، عدالت، نقد
مدیریت جهانی و هژمونی لیبرال دموکراسی، حمایت از جنب ش های اسلامی -
انسانی و ظلم ستیزی دارای مبانی است که توجیه کننده، توجه به افکار عمومی در
سطح بین الملل می باشد. ایران بعد از سی سال از استقرار جمهوری اسلامی دارای
اعتباری در میان کشورهای منطقه و دنیا است و این نوشتار قصد دارد نحوه پیاده
شدن اینگونه از وجهه که نمودی از قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران می باشد را
مورد ارزیابی و آسیب شناسی قرار دهد . تمرکز اصلی این نوشتار بر دیپلماسی
عمومی ایر ان است، اینکه چگونه ایران اهداف، ابزارها و توان نهادی و انسانی
خود را در تحولات قرن بیست و یکم در مورد بیداری اسلامی پیاده کرد . این
نوشتار تحلیلی است از دیپلماسی عمومی ایران و سازوکارهای فرهنگی آن در
محیط بین الملل به قصد رام و خودی کردن حرکت های مردمی جها ن عرب که در
قالب روش تحلیل نهادگرایی مورد بررسی قرار میگیرد و در آخر نیز
راهکارهایی برای فعال شدن دیپلماسی عمومی ایران ارائه خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
دارد توانـسته است در مورد جمهوري اسلامي ايران به صورتي به عرصه قانون گزاري و اجرا درآيد کـه قدرت نرم براي ايران توليد کند به نحوي که بر افکار عمومي کشورهاي عربـي در بيـداري اسلامي اثر گذاشته باشد و تنفر آنها را تبديل به دوستي و يارگيري نمايد؟ آيا توانسته است اعتماد و رضايت شهروندان معترض عرب را به نحوي به دست آورد که به هويـت ايرانـي احترام بگذارند و در مرتبه اي بالاتر ايران را به عنوان الگوي مطلوب خود انتخاب کنند؟ به هر حال ما به دنبال سازوکارهاي ايدئولوژيک و قدرت نرم مخفي جمهوري اسلامي ايـران هستيم که با تمام سازوبرگ هاي خود چگونه عمل کرده است ، داراي چه ضعف هايي اسـت و چه انجام دهد بهتر نتيجه خواهد گرفت ؟ ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران ايران از جمله کشورهايي است که با توجه به ويژگي هاي خاصـي کـه دارد توانـايي خلـق قدرت نرم و جاذبه الگو شدن را داراست .
پرسش اصلي اين است که جمهوري اسلامي ايران داراي چـه نـوع قـدرت نرمـي در سطح بين المللي و خصوصا در ميان کشورهاي اسلامي اسـت ؟ آيـا کـشورهاي عربـي کـه رژيم هاي فاسد و استبدادي خود را که وابسته به مرکز قدرت بين الملل بودند و باعث تحقير شهروندان عربي شده بودند انداختند اکنون ، قدرت نرم ايران مي تواند براي آنها جاذبه داشته باشد و آيا آنها به دنبال شکل دهي ساختارها و سازه هايي هستند که از ايران الگو بـرداري شده است ؟ اکنون سياست گزاران و مجريان سياست خارجي ايـران اعتقـاد دارنـد کـه در وجوه گوناگون وجهه و اعتبار ايران در منطقه و حتي سطح بين الملل بـه رسـميت شـناخته شده مي باشد.