چکیده:
بیش از یک قرن است که رابطه علّی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی، به یک موضوع چالش برانگیز در حوزه اقتصاد بخش عمومی تبدیل شده، با این وجود، هنوز هیچ گونه اجماع نظری و یا تجربی بین اقتصاددانان در این خصوص شکل نگرفته، و در این راستا، به نظر می رسد، بهترین روش در پاسخگویی به این تناقضات نظری و تجربی، بررسی تجربی رابطه علّی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی به صورت مجزا در هر کشوری است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف لحاظ مسأله نایکنوایی و مقتضیات زمانی در تحلیل ها، با استفاده از رهیافت علیّت گرنجر مارکوف سوئیچینگ و داده های دوره زمانی 1396-1344، به بررسی رابطه علّی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی در ایران پرداخته است. یافته های این مطالعه، ضمن تأیید وجود یک رابطه علّی یکطرفه غیرخطی، از اندازه دولت به رشد اقتصادی، نشان میدهد که اندازه دولت در قالب یک ساختار دو رژیمی (رژیم صفر: سالهای 1361-1345 و رژیم یک: سالهای 1396-1362)، اثر منفی و معنادار بر رشد اقتصادی داشته، اگرچه این اثر منفی در رژیم یک نسبت به رژیم صفر، بزرگتر بوده، و این اثر منفی بزرگتر، میتواند ریشه در این واقعیت داشته باشد که سهم مخارج جاری از کل مخارج دولت در سال های مربوط به رژیم یک (نسبت به رژیم صفر)، به صورت محسوسی بزرگتر بوده، و نهایتاً - برخلاف قانون واگنر - در این مطالعه، شواهدی دال بر اثرگذاری مثبت و معنادار رشد اقتصادی بر اندازه دولت در اقتصاد ایران مشاهده نشده است.
For more than a century, the causal relationship between government size and economic growth has been a challenging issue in the public sector economics. However, there is no theoretical or empirical consensus among economists on this issue. Accordingly, it seems that the best way to resolve these theoretical and empirical contradictions is experimentally investigation the causal relationship between government size and economic growth in each country. Therefore, this paper investigates the causal relationship between government size and economic growth using the Markov-Switching Granger Causality Approach in Iran over the period 1967-2017. The findings confirmed the existence of a non-linear causal relationship between government size and economic growth and showed that government size had a significant negative effect on economic growth in the form of a two-regime structure (regime Zero: 1966-2002 and regime one:1983-1987), although this negative effect was greater in regime one than in regime zero. This larger negative effect can be rooted in the fact that the share of current expenditure in total government expenditure was significantly larger in the years related to regime one (compared to regime zero). Finally, contrary to Wagnerchr('39')s law, Findings did not confirm the positive and significant effect of economic growth on government size in Iranian economy.
خلاصه ماشینی:
بر این اساس ، مطالعه حاضر با هدف لحاظ مسأله نایکنوایی و مقتضیات زمانی در تحلیل ها، با استفاده از رهیافت علیت گرنجر مارکوف سوئیچینگ و داده های دوره زمانی ١٣٩٦-١٣٤٤، به بررسی رابطه علی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی در ایران پرداخته است .
بر این اساس ، مطالعه حاضر با استفاده از رهیافت علیت گرنجر مارکوف سوئیچینگ ١و داده های دوره زمانی ١٣٩٦-١٣٤٤ و با هدف لحاظ کردن مسأله نایکنوایی و مقتضیات زمانی در تحلیل ها، به بررسی رابطه علی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی در ایران میپردازد.
, 2012) وقفه های توزیعی آجایا و آلوکو ( ,Aluko &Ajayi نیجریه (٢٠١٤-١٩٨٥) علیت گرنجر بیتأثیر (2016 ه ) مطالعاتی که وجود رابطه غیرخطی بین اندازه دولت و رشد اقتصادی را گزارش کرده اند: چن و لی رگرسیون اندازه بهینه ٢٢ ( ,Lee &Chen تایوان (٢٠٠٣-١٩٧٩) آستانه ای درصدی دولت (2005 نمونه تحت محقق یا محققان دوره زمانی روش و تکنیک نحوه اثرگذاری بررسی ١٣٦ کشور اثر منفی اندازه دولت بر کریستیه رگرسیون توسعه یافته و (٢٠٠٥-١٩٧١) رشد اقتصادی با مقدار (Christie, 2014) آستانه ای در حال توسعه آستانه ای ٣٢ درصد دژپسند و گودرزی رگرسیون اندازه بهینه ٢٣ تا ٣٠ ایران (١٣٨٥-١٣٣٨) (1389) آستانه ای درصدی دولت فلاحی و منتظری رگرسیون انتقال رد فرضیه وجود منحنی شورکچالی ایران (١٣٨٧-١٣٦٧) ملایم آرمی در ایران (1393) مأخذ: بررسیهای تحقیق به عنوان یک جمع بندی از مطالعات خارجی و داخلی انجام گرفته و دلایل اهمیت تحقیق حاضر، باید به دو نکته اشاره کرد: اولا، اکثر این مطالعات بسته به نمونه تحت بررسی، نتایج متفاوتی را گزارش کرده اند.