چکیده:
عرصه روابط بین الملل امروزه به طرز خیره کننده ای تحت تاثیر عوامل فرهنگی قرار دارد و از این رو کسب وجهه و اعتبار و نفوذ در افکار عمومی و به عبارت دیگر دسترسی به قدرت نرم از اهداف مهم دولت ها در سیاست بین الملل و عرصه دیپلماسی فرهنگی است گرچه به صراحت بیان نمی شود .از آنجایی که آموزش زبان و ادبیات فارسی و در پی آن گسترش یافتن این مهم سبب تفاهم روز افزون بین فرهنگ ایرانی با سایر فرهنگ ها را فراهم می آورد همچنین این نکته که هرچه افراد بیشتری به یک زبان تسلط یابند نفوذ فرهنگی آن زبان و به تعبیر دیگر قدرت نرم که خود از ابزارهای مهم سیاست خارجی کشور است، قوی تر و گسترده تر خواهد شد و از نفوذ فرهنگ بیگانه کاسته می شود و این همه بدان جهت است که آموزش زبان و به تبع ادبیات(فرهنگ و تمدن) موجبات القای فرهنگی در عرصه دیپلماسی فرهنگی را ایجاد می نماید. لذا این مقاله با روش کتابخانه ای و با رویکردی توصیفی – تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که نقش آموزش زبان و به تبع، ادبیات فارسی در گسترش دیپلماسی فرهنگی و روابط فرهنگی چگونه ارزیابی می شود . یافته های پژوهش نشان دهنده نقش عمده آموزش و گسترش زبان و ادبیات فارسی در دیپلماسی فرهنگی به وسیله شناخت بن مایه های فرهنگی و القای فرهنگی و مولفه های قدرت نرم می باشد که جزء لاینفک سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می باشد.
The field of international relations today is dazzlingly influenced by cultural factors, and therefore gaining prestige and influence in public opinion, in other words, access to soft power is one of the important goals of governments in international politics and cultural diplomacy, although It is not explicitly stated. Since the teaching of Persian language and literature and the subsequent expansion of this important issue leads to a growing understanding between our culture and other cultures, also the fact that the more people master one language, the cultural influence of that language and in other words power Soft, which is one of the important tools of the country's foreign policy, will become stronger and wider and the influence of foreign culture will be reduced, and all this is because language education and consequently literature (culture and civilization) induces cultural induction in the field of cultural diplomacy. Creates. Therefore, this article seeks to answer the question of the role of language teaching and, consequently, Persian literature in the development of cultural diplomacy and cultural relations with a library method and a descriptive-analytical approach. Findings show the major role of education and development of Persian language and literature in cultural diplomacy by recognizing cultural themes and cultural induction and components of soft power, which is an integral part of the foreign policy of the Islamic Republic of Iran.
خلاصه ماشینی:
تحليل گفتمان قدرت نرم آموزش زبان و ادبيات فارسي در راهبرد ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران ١ سهيلا رضايي مهر نويسنده مسئول ، دانشـجوي دکتـراي زبـان و ادبيـات فارسـي دانشـگاه علامـه طباطبـايي، تهـران ، ايـران rezai_soheyla@yahoo.
واژه هاي کليدي: تحليل گفتمان ، قدرت نرم ، القـاي فرهنگـي، آمـوزش زبـان و ادبيـات فارسي، راهبرد، ديپلماسي فرهنگي تاريخ دريافت : ٩٩/١٠/٠٨ تاريخ بازبيني: ٩٩/١١/٢٧ تاريخ پذيرش : ٩٩/١٢/١٤ فصلنامه راهبرد اجتماعي- فرهنگي، سال ١٠، شماره ٣٧، زمستان ١٣٩٩، صص ٦٣-٩٢ مقدمه درآغاز، اصطلاح تحليل گفتمان را، هريس ، زبان شناس معروف انگلسـتان بـه کـار برد.
لذا هدف از اين پژوهش ، بررسي و تحليل آمـوزش زبـان در کشورهاي پيشرو درحيطه زباني و ارائه راهبردي درگسترش سطح آموزش زبان و ادبيات فارسي در اين زمينه است ؛ زيرا اين ابزار مهم قدرت نرم ميتواند به دليـل گستردگي و پوشش فکري و فرهنگي و با اسـتفاده از ابزارهـاي نـوين آموزشـي و برنامه ريزي هدفمنـد، بـدون ايجـاد تـنش و تحميـل هزينـه ي سـنگين نسـبت بـه راهبردهاي ديگر، بيشترين دستاورد جغرافياي فرهنگي را ايجاد و تقويـت کنـد تـا سطح و عمق ديپلماسي فرهنگي گسترش يابد.
اما در اين پژوهش به بحث زبان و ادبيات و آموزش آن (آمـوزش زبـان و ادبيـات فارسي) درقالب تحليل گفتمان قدرت نرم در دستگاه ديپلماسي فرهنگـي خـواهيم پرداخت و فرق اين پژوهش با پژوهش هاي ديگـر قـدرت نـرم آن اسـت کـه هـم قدرت نرم برساخته ديپلماسي فرهنگـي اسـت ؛ آنجـا کـه دربرگيرنـده ارزش هـاي فرهنگي (سياست هاي القاي فرهنگي) ميشود و هم دربرگيرنده ديپلماسي فرهنگي به عنوان يکي از ارکان قدرت و....