چکیده:
نسل کشیها و کشتار دسته جمعی که در جنگ جهانی دوم رخ داد، تلنگری بود بر ساختار جهان تا راهبردهای اساسیتری برای حمایت از حقوق افراد در زمان صلح و جنگ اندیشیده شود. از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، اصل مهم حمایت از جایگاه انسان و مقام بشر به وسیله اعلامیه ها و کنوانسیونهای گوناگونی تصویب شد که گاه حاوی قوانین و مواضع تحدیدکنندۀ سیستمهای حاکمیتی برای احقاق حقوق عامه افراد جامعه بود. سازوکارها و قواعد حقوق بنیادین بشر در ایران در ساختاری غیرنظام مند با قوانین و مواد گوناگون در قانون اساسی کشور آمده است، اما الزام به رعایت آن نیاز به تحلیل نظام دینی جامعه دارد زیرا جامعه و باورهای اعتقادی اسلام آن را قبول ندارد و با سازوکارهای دینی مستقل قانون گذار ایرانی در این زمینه قدم برداشته شده است.
The events and genocides and massacres that took place during World War II were aturning point in the structure of the world to address basic strategies for protectingthe rights of individuals in both peacetime and wartime. With the drafting of theDeclaration of Human Rights on December 10, 1948, that is, December 1327, it canbe explicitly argued that this declaration was a turning point in supporting theinstitutional structure of societies. Since the enactment of the Universal Declarationof Human Rights, an important principle of protection of human dignity and humandignity has been enshrined in numerous declarations and conventions, sometimescontaining restrictive laws and positions against the system of government for therealization of public rights. But what can be said about the mechanisms offundamental human rights in Iran is that these rules are in an unsystematic structurewith various laws and articles in the country's constitution. But the obligation toobserve it is something that needs to be analyzed by the religious system of thesociety, which the society and the beliefs of Islam do not accept, and the Iranianlegislature has taken steps in this field with independent religious mechanisms.
خلاصه ماشینی:
ماده ٢ همین اعB میه ابراز می دارد: «هرکس میتواند بیهیچ گونه تمایزی به ویژه از نظر نژاد، رنگ ، جنس ، زبان ، دین ، عقیده سیاسی یا هر عقیدٔە دیگری ، و همچنین منشأ ملی یا اجتماعی ، ثروت ، و^دت یا هر وضعیت دیگر، از تمام حقوق و آزادی های بیان شده در این اعB میه بهره مند شود.
ماده دوم با رد هرگونه تبعیض و تمایز میان انسان ها در برخورداری از حقوق بشر، بر برابری آن تأکید میکند: ««هرکس میتواند بیهیچ گونه تمایزی به ویژه از نظر نژاد، رنگ ، جنس ، زبان ، دین ، عقیده سیاسی یا هر عقیدٔە دیگر، و همچنین منشأ ملی یا اجتماعی ، ثروت ، و^دت یا هر وضعیت دیگر، از تمام حقوق و آزادی های بیان شده در این اعB میه بهره مند شود».
حق برخورداری از محاکمه عاد^نه با توجه به اهمیت فراوانی که دارد و هر فردی باید از این حق دوره هشتم ، شماره شانزدهم ، بهار و تابستان ١٣٩٨ بهره مند شود، در طیف وسیعی از اعB میه های حقوق بشر و کنوانسیون های جهانی مربوط به حقوق مدنی و سیاسی به آن اشاره شده است .
با توجه به مواد قانونی بیان شده میتوان گفت : ¢ داشتن وکیل تنها ناظر به مرحلۀ بازجویی از متهم است ؛ سازوکارهای تضمین حقوق بنیادین بشر در نظام حقوقی عمومی ایران ¢ تنها امکان داشتن وکیل پیش بینی شده است که آن نیز مطلق نیست و با محدودیت هایی مواجه است ؛ ¢ داشتن وکیل تسخیری مطرح نشده است ؛ ¢ قانون هیچ تکلیفی برای اعB م حق داشتن وکیل به متهم مقرر نکرده است .