چکیده:
نحوه توسعه شهرها در کشورهای درحال توسعه، با تمرکز و تراکم فعالیت ها در بافت مرکزی همراه است و به دلیل ارجحیت تردد خودرو نسبت به انسان و نادیده گرفتن مقیاس های انسانی، خود موجب بروز مشکلاتی نظیر از بین رفتن آرامش، سرزندگی، امنیت، حس تعلق، مشارکت و تعاملات اجتماعی می گردد. در تحقیق پیش رو سعی گردیده تا ضمن مرور تاریخچه و زمان شکل گیری بافت مرکزی شهر شیراز، و ارایه آگاهی نسبی از وجود برخی پتانسیل ها و ظرفیت های متنوع و ناگفته بخشی از بافت مرکزی این شهر، با بررسی نظریات و نمونه های موردی و همچنین وضعیت موجود محدوه مورد مطالعه، از لحاظ مصوبات میراثی، طرح های تفصیلی و بازنگری، مسائل ترافیکی، و برداشتهای میدانی، در جهت تبدیل تدریجی بخشی از بافت مرکزی شهر شیراز به پیاده راه، جهت استفاده تمام اقشار و گروه ها گام برداشته شود و بامرور شرایط، امکان سنجی لازم و تاثیرات ناشی از آنرا براساس یافته ها و نتایج درنظر گرفت تا آغازی بر پیاده مداری در بافت مرکزی شهر باشد. روند انجام این تحقیق بصورت تاریخی، توصیفی، تحلیلی است که براساس روش اسنادی، کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته است. باتوجه به نتایج حاصله، امکان اجرای پیاده راه در این بافت موفقیت آمیز ارزیابی می شود و آنرا نه تنها محدود کننده قلمداد نمی کند، بلکه نقطه شروع پیاده مداری در بافت مرکزی و توسعه پایدار و همه جانبه(منزلت اجتماعی، صنعت توریسم، هویت، فرهنگ و اقتصاد شهری) در شهر شیراز میداند.
خلاصه ماشینی:
بررسي امکان اعتلاي منزلت اجتماعي ، صنعت توريسم ، هويت ، فرهنگ و اقتصاد شهري با رويکرد پياده محوري در بافت مرکزي شهر شيراز مورد مطالعه : مجموعه ارزشمند باغ مينو با محوريت کوچه ٣٩خيابان زند(اديان ) شيراز تاريخ دريافت : ٩٧/١٢/٠٦ محمدرسول حق نگهدار١*، قاسم اکبري ٢، همت زارعي ٣ تاريخ پذيرش : ٩٨/٠١/٢٥ کد مقاله : ٦١٣١٨ چکـيده نحوه توسعه شهرها در کشورهاي درحال توسعه ، با تمرکز و تراکم فعاليت ها در بافت مرکزي همراه است و به دليل ارجحيت تردد خودرو نسبت به انسان و ناديده گرفتن مقياس هاي انساني ، خود موجب بروز مشکلاتي نظير از بين رفتن آرامش ، سرزندگي ، امنيت ، حس تعلق ، مشارکت و تعاملات اجتماعي مي گردد.
در تحقيق پيش رو سعي گرديده تا ضمن مرور تاريخچه و زمان شکل گيري بافت مرکزي شهر شيراز، و ارايه آگاهي نسبي از وجود برخي پتانسيل ها و ظرفيتهاي متنوع و ناگفته بخشي از بافت مرکزي اين شهر، با بررسي نظريات و نمونه هاي موردي و همچنين وضعيت موجود محدوه مورد مطالعه ، از لحاظ مصوبات ميراثي ، طرح هاي تفصيلي و بازنگري ، مسائل ترافيکي ، و برداشتهاي ميداني ، در جهت تبديل تدريجي بخشي از بافت مرکزي شهر شيراز به پياده راه ، جهت استفاده تمام اقشار و گروه ها گام برداشته شود و بامرور شرايط ، امکان سنجي لازم و تاثيرات ناشي از آنرا براساس يافته ها و نتايج درنظر گرفت تا آغازي بر پياده مداري در بافت مرکزي شهر باشد.