چکیده:
بافتهای قدیم و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دارای جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. توسعه سریع شهرنشینی، تاثیرات قابل توجهی بر بافته ای کهن و تاریخی بر جای گذاشته است، که این خود تخریب و فرسودگی بافت های مذکور را به همراه دارد. امروزه توجه به بافتهای کهن و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری تبدیل شده است، به گونهای که لزوم مداخله در این بافتها را در دوره های مختلف زمانی مطرح می کند. رویکرد های مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خود از بازسازی، باز زنده سازی، نوسازی وتوسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است. بافت تاریخی شهرها که اغلب گنجینه ای از عناصر ارزشمند معماری و شهرسازی را توامان در خود دارد، سرمایهای بالقوه و نهفته به منظور جذب گردشگران به حساب میآیند. با جذب گردشگر در مقیاس محلی، ملی و حتی جهانی می توان ضمن تامین هزینه ای حفاظتی بافت، زمینه های تحرک اقتصادی را برای شهر و شهروندان به وجودآورد.
خلاصه ماشینی:
رويکرد هاي مرمت و بهسازي شهري در سير تکامل و تحول خود از بازسازي ، باز زنده سازي ، نوسازي وتوسعه مجدد به بازآفريني و نوزائي شهري تکامل يافته و در اين مسير گذاري را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأکيد بر ملاحظات اجتماعي ، اقتصادي ، فرهنگي و هنري تجربه کرده است .
رويکردهاي مرمت و بهسازي شهري در سير تکامل و تحول خوداز بازسازي باززنده سازي ، نوسازي و توسعه مجدد به بازآفريني و نوزايي شهري تکامل يافته و در اين مسير گذاري را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکيد بر ملاحظات اجتماعي ، اقتصادي ، فرهنگي و هنري تجربه کرده است .
استفاده از صنعت گردشگري در راستاي تقويت بنيه اقتصادي بافت هاي کهن شهري در مقياس محلي ، ملي ، و حتي جهاني مي تواند ضمن تأمين هزينه هاي حفاظتي بافت ، زمينه هاي تحرک اقتصادي را براي شهر و شهروندان به وجود آورد و به عنوان عامل محرک توسعه در پروژه هاي بازآفريني شهري محسوب مي گردد.
در اين ميان گردشگري شهري به عنوان موضوعي موثر در ابعاد مختلف توسعه شهري بوده که امروزه در قالب راهبرد بسياري از شهرها براي بازآفريني آنها به کار گرفته شده است .
بنابراين شناخت مسائل و نيازهاي بافت هاي کهن شهري و اعطاي نقش عمده گردشگري به آنها راه حلي مناسب براي توسعه کمي و کيفي آنها محسوب مي شود و ضمن تامين حفاظت از عناصر ارزشمند تاريخي موجود در آنها به درآمدزايي و توسعه اقتصادي نيز کمک مي رساند.