چکیده:
در جریان شعر نو و اتفاقات ادبی بعد از انقلاب نیما ،شاعران زیادی،انواع ادبی تازه ای را،با مضامین اجتماعی و سیاسی آمیختند و در این حوزه دست به تجربه زدند. اما تعداد انگشت شماری،بنا به دلایلی،به موضوعات مذهبی و دینی پرداختند. آن چه در این پژوهش مورد توجه است ،پیشینه ی شعر سپید آیینی و معرفی آثاری است که بعد از انقلاب و تحت تاثیر آموزههای عاشورایی و مفاهیم ارزشمند آن ،توانستند جریان تازهای را، به شعر معاصر تزریق کنند. این جریان امروز، به عنوان رویکردی قابل اهمیّت در بین شاعران ،در حال تجربه اندوزی است.هدف از این تحقیق نقش شاعران جریان ساز پیش از انقلاب،در تقویت بنای این نوع ادبی و بررسی مؤلفههای شعر سپید،در شعر شاعران نوگرا و میزان موفقیت آن،به عنوان یک نوع ادبی با محتوایی آیینی ، می باشد.
During the emergence of modern poetry in Iran and the literary ups and downs after Nima’s revision in Persian Poetry, many poets combined literary genres with socio-political motifs and experienced new literary works. A few others, however, favored religious and theistic motifs for one reason or another. The focus of this research is the history of ritual blank verse in Iran as well as introducing the after-Islamic-revolution works that affected by Ashura teachings brought up a new trend in Iranian contemporary verse. This trend, as a new approach, now is very important to some poets and they are experiencing it. This research also aims at investigating the role of some pre-revolution poets in bringing up this new type of poetry and the main elements of blank verse as used by them
خلاصه ماشینی:
شعرسپيد آييني زهرا محمودي ١، دکتر عباس ماهيار٢ تاريخ دريافت : ٩٥/٠٣/٢٥ تاريخ پذيرش : ٩٥/٠٣/٢٦ چکيده در جريان شــعر نو و اتفاقات ادبي بعد از انقلاب نيما، شــاعران زيادي ، انواع ادبي تازه اي را، با مضامين اجتماعي و سياسي آميختند و در اين حوزه دست به تجربه زدند.
آن چه در اين پژوهش مورد توجه است ، پيشينه ي شعر سپيد آييني و معرفي آثاري است که بعد از انقلاب و تحت تاثير آموزه هاي عاشــورايي و مفاهيم ارزشــمند آن ، توانستند جريان تازه اي را، به شعر معاصر تزريق کنند.
شــاملو، يکي از چند شاعر بزرگي است ، که بعد از دهه ي سي توانست موفق ترين نمونه هــاي شــعري را در اين زمينــه ارائه دهد و کارهاي بعد از ١٣٤٠ شــاملو که در قالب منثور سروده شده ، بيشتر مورد توجه قرار گرفته است ، و به شعر سپيد شاملويي ، معروف است .
» (شفيعي کدکني ، ١٣٨٩: ٢٤٥) شعر آييني در تعريف شــعر آييني آورده اند: «هر مقوله ي شعري که صبغه ي ديني داشته باشد و متاثر از آموزه هاي اسلامي باشد، در قلمرو شعر آييني قرار مي گيرد، به طور کلي تنها مساله اي که شعر آييني را، از ساير انواع شعر مجزا مي کند، قلمرو موضوعي آن است .
او توصيف صرف نمي کند و شعر داراي خط عمودي است که مخاطب را با خود همراه مي کند، بدون اين که از واژه هاي رو و مســتعمل اســتفاده کند و فرصت تأويل پذيري بيشتري به اثر مي بخشد.