چکیده:
سنت حسنه ی وقف پول از قدیم الایام با عنوان وقف درهم و دینار در میان فقهای شیعه و اهل سنت مورد توجه بوده و تا به امروز نیز همچنان مورد توجه فقها و صاحب نظران قرارگرفته است. تاثیرات مثبت آن بر ایجاد توازن اقتصادی در میان افراد جامعه در صورت رواج آن بر کسی پوشیده نیست. با این حال برخی از فقها و صاحب نظران به مخالفت با این امر برخواسته و برای مخالفت خود نیز به ادله ای از جمله اجماع ، عدم جواز وقف منقول ، استهلاکی بودن پول موقوفه ، عدم دوام پول و انتفاع غیر مقصود استناد کرده اند. این مقاله با نقد هر یک از این ادله سعی در بی اثر کردن آنها و ایجاد نگرشی مثبت در میان مخالفین وقف پول دارد تا بتوان با گسترش دایره ی وقف این سنت حسنه را بیش از پیش برای پیشبرد اهداف متعالی انسان به کار برد.
خلاصه ماشینی:
نقد و بررسی آن در مورد این دلیل می توان گفت اولا در فقه شیعه اموال قابل وقف را محصور در غیر منقول نکرده اند بلکه اموال منقول را نیز از جمله موقوفات دانسته اند چنان که طباطبایی در تکمله العروه الوثقی آورده است : در صحت وقف لباس و ظروف و اثاثیه و عقارات و کتب و سلاح و مانند آن ها ، از چیزهایی که انتفاع از آن ها با بقای آن ها صحیح است و منفعت حلالی از آن ها بدست می آید هر چند در مدت کمی بقاء داشته باشند اشکالی وجود ندارد .
نقد و بررسی آن در مورد این دلیل می توان گفت اولا فقهایی که وقف درهم و دینار ( پول ) را به دلیل عدم بقاء آن در صورت انتفاع جایز نمی دانند استفاده ی متعارف آن که همان خرج کردن است را در نظر گرفته اند ( علامه حلی ، ١٤٢٠ : ٣ / ٣١٢ ؛ دمیاطی ، ١٤١٨ : ٣ / ١٨٦ ) در حالیکه درهم و دینار ( پول ) تنها محدود به استفاده متعارف ( خرج کردن ) نمی باشند بلکه مورد استفاده در جنبه های دیگر که قابلیت بقاء در صورت انتفاع را دارند قرار می گیرند هر چند استفاده در این موارد نا متعارف باشد مثل زینت کردن و حفظ اعتبار چنانکه برخی فقها در استدلال خود بر جواز وقف درهم و دینار ( پول ) به آن اشاره کرده اند ( طباطبایی ، .