چکیده:
هدف مطالعه حاضر تعیین نقش خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی در پیشبینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران بود. در یک پژوهش همبستگی از میان کارکنان مراکز رشد دانشگاههای استان مازندران در سال تحصیلی 99-1398 بر اساس فرمول کوکران تعداد 246 نفر با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامههای خلاقیت (تورنس، 1974)، خودکارآمدی اجتماعی (اسمیت و بتز، 2000)، برنامهریزی محققساخته و خودکارآمدی کارآفرینی (نکتیوک و همکاران، 2010) بودند. دادهها پس از جمعآوری با پرسشنامههای فوق و ورود به نرمافزار SPSS نسخه 21 با روشهای ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که خلاقیت (352/0=r)، خودکارآمدی اجتماعی (377/0=r) و برنامهریزی (220/0=r) با خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران را پیشبینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشاندهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی در پیشبینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی میتوان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی در آنان را افزایش داد.همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران را پیشبینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشاندهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی در پیشبینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاههای استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی میتوان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامهریزی در آنان را افزایش داد.