چکیده:
محرمانه بودن یکی از خصایص داوری میباشد که از آن به عنوان امتیاز این شیوه حل و فصل اختلاف در مقایسه با رسیدگی قضایی نیز یاد میشود. به خاطر حاکم بودن ویژگی محرمانگی بر داوری که موجب حفظ اسرار تجاری میشود، بازرگانان تمایل به حل و فصل اختلافات خود از طریق داوری دارند. اما امروزه خصیصه محرمانگی در داوریهای مبتنی بر معاهده سرمایه گذاری با تغییر و تحول همراه میباشد و وضعیت محرمانگی در این دسته از داوریها متفاوت از داوریهای صرفا تجاری میباشد.آنچه موجب تضعیف جایگاه محرمانه بودن و تمایل به سمت شفافیت شده، منافعی است که از شفاف ساختن داوری حاصل میشود و این منافع همان دلایلی هستندکه شفافیت داوری را توجیه میکند. در این میان، نفع عمومی موجود در داوریهای دولت-سرمایه گذار مهمترین دلیلی است که حرکت از محرمانگی به سمت شفافیت را توجیه مینماید. شفافیت داوری سرمایه گذاری اخیرا در قواعد داوری تنظیم شده از سوی موسسات داوری و معاهدات سرمایه گذاری بین دولتها منعکس گردیده‍است.
Confidentiality is one of the characteristics of arbitration, which is referred to as the privilege of this dispute settlement method compared with litigation. Because of governing of confidentiality feature over arbitration that protects from trade secrets, businessmen tend to resolve their disputes from arbitration. But today, the confidentiality attribute in arbitration-based investment treaties is associated with change and the confidentiality status of this category of arbitrations is different from purely commercial arbitration. What undermines the status of confidentiality and the tendency towards transparency, Is the benefit of clarifying the judgment. And these benefits are the same reasons that justify transparency in arbitration. In this context, the public interest in investor-state arbitrations is the most important reason for justifying the moving from confidentiality to transparency. The transparency of investment arbitration recently regulated by arbitration rules of Arbitration institutions and investment treaties between governments are reflected.
خلاصه ماشینی:
تا آنجا که از محرمانه بودن به عنوان اصل اساسي داوري تجاري بين المللي نام برده شده و بر اساس يک نظرسنجي آماري که در سال ۱۹۹۲ توسط مدرسۀ تجاري لندن ١ براي ديوان داوري بين المللي لندن ٢ صورت گرفت ، محرمانه بودن به عنوان مهم ترين مزيت شناخته شده براي داوري مورد اشاره قرار گرفته و تا قبل از دهۀ ۱۹۸۰ اين اصل محرمانگي مقدس شمرده شده و به هيچ وجه ترديدي راجع به آن مطرح نشده بود (٢٤٣ :٢٠٠١ ,Bagner) تا جايي که خواهان دعوايي وقتي در پي آن بود تا به رأي داوري صادره اعتراض کند، دادگاه تجديدنظر پاريس خاطرنشان کرد که با طرح دعواي اعتراض ِ و تجديدنظرخواهي از رأي داوري صادره ، محرمانه بودن رأي ، ممکن است نقض شود (ليو و ديگران ، ۱۳۹۱: ۶۶۱) بنابراين ، ملاحظه ميشود که تا قبل از دهۀ ۹۰ ميلادي نه تنها هيچ گونه ترديدي در محرمانه بودن داوري وجود ندارد، بلکه از محرمانگي به عنوان خصيصۀ داوري و يکي از مزاياي اين شيؤە خصوصي حل وفصل اختلاف نسبت به رسيدگي قضايي ياد شده است .
در پروندٔە مزبور ديوان داوري چنين اعلام داشت : «قواعد داوري نفتا شامل هيچ محدوديت صريحي در خصوص آزادي طرفين مبني بر عمومي ساختن اطلاعات مربوط به داوري، نميشود»: Buys, Cindy Galway, The Tension between Confidentiality and Transparency in International Arbitration, American Review of International Arbitration, Vol. 14, No. 121, 2003, P 132; Coe, J.