چکیده:
در دنیای امروز، تمرکززدایی به عنوان راهی برای سهیم نمودن اقشار مختلف مردم در تصمیم گیری های مربوط به ادارة امور جامعه و همچنین تقویت وحدت بین آحاد مردم، در قالب رویکردهایی چون برنامه ریزی از پایین به بالا، برنامه ریزی مشارکتی و برنامه ریزی منطقه ای، مورد استقبال بسیاری از کشورها اعم از پیشرفته و در حال توسعه و جهان سوم قرار گرفته است. در بسیاری از مطالعات تجربی تاکید شده است که تمرکززدایی باعث بهبود سطح ارائه خدمات عمومی و نزدیک تر شدن ارائه کالاهای عمومی با ترجیحات مصرف کنندگان خواهد شد. بنای این تحقیق بر این است، تا ضمن کنکاشی در عرصة نظری و مفهومی تمرکززدایی و بررسی این مفهوم از ابعاد مختلف و تبیین رابطة این ابعاد با یکدیگر، آنچه در این خصوص تا کنون در ایران به وقوع پیوسته است مرور گردد و روند مهم ترین شاخص های معرف تمرکززدایی در کشور ارزیابی گردد. روش شناسی این پژوهش برمبنای روش جامعه شناسی تاریخی ماکس وبر است.
خلاصه ماشینی:
مطالعه روند تمرکززدایی و تغییرات شاخص توسعه انسانی در ایران طی دوره 1365-1390 غلامرضا کریمی 1 چکیده: در دنیای امروز، تمرکززدایی به عنوان راهی برای سهیم نمودن اقشار مختلف مردم در تصمیم گیریهای مربوط به اداره امور جامعه و همچنین تقویت وحدت بین آحاد مردم، در قالب رویکردهایی چون برنامه ریزی از پایین به بالا، برنامهریزی مشارکتی و برنامه ریزی منطقهای، مورد استقبال بسیاری از کشورها اعم از پیشرفته و در حال توسعه و جهان سوم قرار گرفته است.
com مقدمه و بیان مساله در دنیای امروز، تمرکززدایی به عنوان راهی برای سهیم نمودن اقشار مختلف مردم در تصمیم گیریهای مربوط به اداره امور جامعه و همچنین تقویت وحدت بین آحاد مردم، در قالب رویکردهایی چون برنامهریزی از پایین به بالا، برنامه ریزی مشارکتی و برنامه ریزی منطقهای، مورد استقبال بسیاری از کشورها اعم از پیشرفته و در حال توسعه و جهان سوم قرار گرفته است.
معمولاً از اهداف اصلی طراحی برنامههای تمرکززدایی در هر کشوری، پیاده نمودن شکلی از حکومت داری است که در آن روند توسعه تسریع شده و ارائه امور خدماتی و رفاهی به جامعه شکل واقع بینانه تری به خود بگیرد و البته برای تحقق این امر بهرهگیری از مشارکت مردم مطمح نظر قرار گرفته و زمینه حضور آنان در عرصه تصمیمگیری و برنامه ریزی در امور محلی فراهم گردد.