چکیده:
رویکردهای نوین استراتژی تفکر استراتژیک را به جای برنامهریزی استراتژیک خالق استراتژی میدانند و این ایدهی اولیه در حوزهی مدیریت استراتژیک شکل گرفته که مدیران موفق مدیرانی هستند که از تفکر استراتژیک بهره میگیرند. از سوی دیگر ادبیات این حوزه بر اکتسابی بودن و امکان آموزش این شیوه از تفکر به مدیران ارشد سازمانها تاکید دارد. با این وجود هیچ مدل جامعی از عناصر تفکر استراتژیک که بتواند مبنای سنجش مدیران و سطح تفکر استراتژیک در آنها، و آموزش برمبنای نتایج حاصل از آن قرار گیرد وجود ندارد. لذا در این پژوهش با مرور ادبیات حوزهی تفکر استراتژیک و استخراج مولفههای مرتبط، مدل جامعی از عناصر تفکر استراتژیک ارائه شده است که میتواند مبنایی برای طراحی یک معیار سنجش جامع برای مدیران و برنامهریزی برای آموزش آنان باشد. بهعلاوه مدل توسعهیافته در این پژوهش میتواند پایه و نقطهی شروعی برای مطالعات بعدی در حوزهی تفکر استراتژیک و ارتباط آن با اشکال دیگر تفکر مانند تفکر سیستمی و تفکر کارآفرینانه باشد.
Abstract: New approaches to strategy have accepted strategic thinking as a complement or even an alternative for strategic planning. Indeed, strategic thinking capability has been recognized as a characteristic of successful top managers in organizations. Moreover, the extant literature emphasizes the fact that top level managers can be taught to think strategically. However, there is no comprehensive model of strategic thinking components that can be used as a base for assessing managers' strategic thinking level and training based on the results of the assessment. Thus, in this study we propose a model of strategic thinking elements based on reviewing the extant literature and extracting the related components. This model can be used for designing an assessment tool and planning for managers training programs. Furthermore, it can be a starting point for future researches on strategic thinking, especially the ones that examine its relation to other types of thinking, including systems thinking and entrepreneurial thinking.
خلاصه ماشینی:
لذا در اين پژوهش با مرور ادبيات حوزه ي تفکر استراتژيک و استخراج مولفه هاي مرتبط ، مدل جامعي از عناصر تفکر استراتژيک ارائه شده است که ميتواند مبنايي براي طراحي يک معيار سنجش جامع براي مديران و برنامه ريزي براي آموزش آنان باشد.
همل و پراهالاد نيز زيربناي استراتژي موفق را خلق پارادايم جديد دانسته اند و بحث استراتژيک کردن سازمان را مطرح کرده اند که در عمل و انطباق با شرايط کسب وکار بسيار اثربخش بوده است (غفاريان و علي احمدي، ١٣٨١) به اين ترتيب ، تمرکز رويکردهاي نوين استراتژي بر اين مسئله است که استراتژي نميتواند حاصل يک فرايند برنامه ريزي باشد و لذا به جاي برنامه ريزي بر تفکر استراتژيک تاکيد دارند.
از سوي ديگر نخستين گام براي پژوهش در حوزه ي تفکر استراتژيک ، تعريف اين سازه به صورت دقيق و قابل سنجش و مشخص کردن زيرسازه هاي تشکيل دهنده ي آن است .
لذا هدف از اين پژوهش ، بررسي عميق مفهوم تفکر استراتژيک و استخراج عناصر تشکيل دهنده ي آن در سطح فردي و با تمرکز بر مديريت ارشد سازمان است .
Mapping the Strategic Thinking of Public Relations Managers in a Crisis Situation: An Illustrative Example Using Conjoint Analysis.
Developing Executive Leaders: The Relative Contribution of Cognitive Ability, Personality, and The Accumulation of Work Experience in Predicting Strategic Thinking Competency.
Strategic Thinking At the Top. MIT Sloan Management Review, 48(4), 75-81.
The Power of Work Experiences: Characteristics Critical to Developing Expertise in Strategic Thinking.
Strategic Thinking and Knowledge Management.
Entrepreneurship and strategic thinking in business ecosystems.