چکیده:
دیوان بینالمللی دادگستری بر اساس پیششرطهای مذکور در مادهی 41 اساسنامه و مواد 73 تا 78 آیین دادرسی خود، در صورت وجود فوریت و ضرورت برای تضمین حقوق اساسیِ مرتبط با موضوع اصلی رأی دیوان در ماهیت دعوا میتواند اقدامات تأمینی موقتی را تعیین کند که پیششرطهای آن بر اساس اوضاع و احوال هر پرونده احراز میشود. این نوشتار با بهرهمندی از روش توصیفی- تحلیلی در صدد پاسخگویی به این پرسش است که شورای امنیت سازمان ملل متحد چگونه میتواند در راستای تضمین اجرای اقدامات تأمینی موقتی با دیوان بینالمللی دادگستری همکاری کند و همچنین دیوان در چه مواردی میتواند همانند پروندهی معبد پرهویهار راساً اقداماتی فراتر از درخواست خواهان تعیین نماید. رویهی قضایی دیوان بیانگر این است که شورای امنیت در راستای حفظ صلح و امنیت بینالمللی در این خصوص مقررهای پیشبینی نکرده است.
The International Court of Justice (ICJ) according to the conditions established in article 41 of its Statute and articles 73 -78 of Rule of Procedures can determine provisional measures when there is urgency for Guaranteeing the fundamental rights that should be protected by Court’s decision in the merits, and if there is possibility of irreparable damage to that right. The ICJ at first must establish these conditions according to circumstances of each case. This paper by using descriptive -analytic method of research is about to answer these questions that how Security Council (SC) can cooperate with the ICJ in guaranteeing the implementation of determined provisional measures and when ICJ can indicate these measures proprio motu like Preach Vihear case? The jurisprudence of the ICJ shows that in some cases, determined provisional measures did not implement by parties and SC despite of irreparable damage and necessity of maintaining international peace and security has not taken effective approach.
خلاصه ماشینی:
International Court of Justice (ICJ) نهايــي در ماهيــت دعوا، با توجه به اوضاع و احوال پرونده و اســتماع نظر طرفين ، اقدامات تعيين شده را نقض يا اصلاح نمايد (ماده ي ٧٦)؛ هـــ- ضرورت اطلاع به دبير کل ســازمان ملل متحد بــراي ابلاغ (اقدامات تأميني موقتي تعيين شــده طبق بند ٢ ماده ي ٤١ اســاس نامه ) به شوراي امنيت (ماده ي ٧٧)؛ و- ديــوان مي تواند اطلاعات مرتبط با اجراي اقدامات تأميني موقتي تعيين شده در هر موضوع را از طرفين دعوا درخواست کند (ماده ي ٧٨).
اين نوشتار در صدد پاسخ گويي به پرسش هاي زير است : ديوان بين المللي دادگســتري به منظور احراز شروط مذکور در ماده ي ٤١ اســاس نامه و مواد ٧٣ تا ٧٨ آيين دادرســي خود با چه محدوديت ها و مشــکلاتي مواجه است ؟ نحوه ي همکاري شــوراي امنيت ملل متحد با ديوان بين المللي دادگستري در راستاي تضمين اجراي اقدامات تأميني موقتي تعيين شده چگونه است ؟ در چه مواردي ديوان مي تواند همانند پرونده ي معبد پره ويهار راسا و بدون درخواست خواهان چنين اقداماتي را مقرر کند؟ در راستاي پاسخ گويي به اين پرسش ها، ضمن بررسي چالش هاي پيش روي ديوان بين المللي دادگســتري براي احراز اين شروط در هر پرونده ، نحوه ي عملکرد ديوان در خصوص ساير مسائل مربوط به تعيين اقدامات موقتي نظير ضرورت تعيين اقدامات تأميني موقتي در نظرات مشــورتي ديوان ، ماهيت الزام آور آن ها و مســائل مربوط به رســيدگي هم زمان به همان اختلاف در شوراي امنيت سازمان ملل مورد توجه قرار مي گيرد.