چکیده:
نظامهای رتبهبندی زیادی در سراسر جهان به رتبهبندی ملی و بینالمللی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی ملی یا بینالمللی میپردازند که هر یک از آنها دارای شاخصهای رتبهبندی مشابه یا متفاوت از دیگر نظامهای رتبهبندی هستند. حال پرسش آن است که آیا به همه این نظامهای رتبهبندی نیاز است؟ آیا نتایج رتبهبندی این نظامهای رتبهبندی که اذعان میدارند از شاخصهای متفاوتی برای رتبهبندی استفاده مینمایند نیز متفاوت است؟ بنابراین، پژوهش حاضر با توجه به دادههای گردآوریشده از هفت نظام رتبهبندی شانگهای، کیواِس، فراینترنشنال، وبومتریکس، هییکت، ذِ، و دانشگاه لیدن به بررسی نتایج آنها پرداخته است. یافتهها حاکی از آن بود که همبستگی قابل توجهی میان نتایج این هفت نظام رتبهبندی بینالمللی در رتبهبندی 50 دانشگاه برتر جهان وجود دارد و این نظامها نوعی موازیکاری در رتبهبندی دانشگاهها انجام میدهند. بیشترین همبستگی میان دو رتبهبندی شانگهای- تایمز (ذ)(Spearman's Rho=0.85) بود و پس از آنها دو رتبهبندی شانگهای- وبومتریک (Spearman's Rho =0.81) و شانگهای - لیدن (Spearman's Rho=0.80) در رتبههای بعدی قرار داشتند. در پایان، پیشنهاداتی برای بهبود نظامهای رتبهبندی و فهرستی از برخی شاخصها که باید در این نظامها گنجانده شود، ارائه شده است.
There are many national and international ranking systems rank the universities and higher education institutions of the world, nationally or internationally, based on the same or different criteria. The question is whether we need all these ranking systems? Are the outcomes of these ranking systems as different as they claim? This study collected data from the results of seven major ranking systems including Shanghai, QS, 4International, Webometrics, HEEACT, and Leiden University ranking and analyzed them. Results showed a significant correlation among the outcomes of these international ranking systems in ranking and rating the world's top 50 universities. The highest correlation was between Shanghai - THE (Spearman's Rho = 0.85) Shanghai - Webometrics (Spearman's Rho = 0.81) and Shanghai - Leiden (Spearman's Rho = 0.80). Finally, some suggestions for improving current ranking systems have been investigated.
خلاصه ماشینی:
مقدمه دانشگاه ها و مراکز آموزش عالي خروجي هـاي علمـي متنـوعي دارنـد (٢٠٠٧ Leppori) ودر رتبه بندي آنها از شاخص هاي متفاوتي استفاده مي شود که سطح کـاربرد آنهـا نيـز متفـاوت اسـت .
Buela-Casal et al ;٢٠٠٦ Raan و برخـي نيـز عقيـده دارنـد کـه برخلاف حضور دررسانه ها، اين نظام رده بندي داراي ابزاري مناسب و مرتبط براي بحث دربـاره کيفيت مؤسسات علمي نيست (٢٠١٠ Billaut, Bouyssou, and Vincke).
Times Higher Education World University Ranking: THE 7.
آنهـا همچنـين اذعـان مـي دارنـد جايگـاه بسياري از دانشگاه هاي برتر جهـان بـه روش آمـاري منتخـب بـراي رتبـه بنـدي توسـط مؤسسـات رتبه بندي وابسته است ، يعني اگر روش رتبه بندي تغييـر يابـد، جايگـاه دانشـگاه هـاي برتـر تـا حـد زيادي تنزل خواهد يافت (٢٠١١ and Saltelli ,Saisana, d’Hombres ).
74 بنابراين اين پژوهش ، با بررسي ٥٠دانشگاه برتر در هر يک از اين هفـت نظـام رده بنـدي در پي کشف الگوي تفاوت يا تشابه برونداد نظام هاي رتبه بندي دانشگاه هاي جهان اسـت .
بنـابراين ، ٢٣ دانشـگاه (٤٦درصـد) در نظـام Leiden University، ٧٣دانشـگاه (٧٤درصـد) در نظـام THE، ٢٩ دانشـگاه (٦٤درصـد) در نظـام HEEACT، ٢٦دانشـگاه (٥٢درصـد) در نظـام Webometrics، ١٨ دانشگاه (٣٦درصد) در نظـام Internaitonal٤، و ٢٨دانشـگاه (٥٦درصـد) در نظـام Shanghai Ranking در فهرست ٥٠دانشگاه برتر رتبه بندي QS وجود دارنـد کـه حـاکي از هـم سـويي نتـايج اين نظام هاي رتبه بندي است .
علاوه بر اين ، همان گونه کـه سايسـانا و همکـاران نيـز اذعـان مـي دارنـد جايگـاه بسـياري از دانشگاه هاي برتر جهان به روش آماري منتخب براي رتبه بندي توسط مؤسسات رتبه بنـدي وابسـته است .