چکیده:
یکی از مشکلات اساسی برخی روایتهای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران که از زبان راویان دفاع مقدس در
یادمانهای راهیان نور بیان میشود» گونهای ضعف روشی و فقر محتوایی است. ارائهنشدن الگویی مناسب برای
پوششدادن این خلا موجب شده است بعضا راویان محترم دفاع مقدس بهنوعی آشفتگی و پراکندگی -هم در
روش و ساختار روایت و هم در انتخاب و گزینش محتوا و انسجام در بازنمایی آن - دچار شوند و روایتهایی
منسجم» غنی» مفید و تاثیرگذار در این عرصه کمتر صورت گیرد. همین امر تا اندازهای کمتوجهی و آشفتگی
ذهنی برخی مخاطبان را نیز در پی داشته است. باتوجه به این آسیب به نظر میرسد اگر الگوهاء قالبها و
سناریوهای مناسب و روشمندی برای راویان دفاع مقدس طراحی شود و ایشان با درنظ رگرفتن این ساختارهای
چارچوبمند به بیان روایتهای دفاع مقدس بپردازنده برخی از آسیبها کمرنگ خواهد شد. از این لحاظ
پژوهش پیش رو تلاش دارد بهمنظور ارائه چارچوبی قرآنی» ابتدا اسلوبهای حاکم بر تاریخنگاری قرآن و شیوه
روایت تاریخ در بافت سورهها و آیات قرآنی را واکاوی و بررسی کند. در این راستا بهصورتی کلی و گذرا نگاهی
به آیاتی انداخته خواهد شد که میتوان از آنها آداب و اسلوب سخنراندن و روایتگفتن را تا اندازهای استخراج
کرد. به عبارت دیگرء در گام نخست اصول حاکم بر روایت سرنوشت پیشینیان و نیز شیوههای تاریخنگاری در
قرآن احصاء و دستهبندی خواهد شد. در گام بعدی با نگاه به اسلوب تاریخ گویی قرآن؛ تلاش میشود بهصورتی
فشردهترء الگویی قرآنی در کنار دیگر قالبهای روایتگویی عرضه شود تا بهعنوان شیوهای نو درجهت ساماندهی
و هرچه ساختارمندترکردن روایتهای دفاع مقدسء راویان محترم یادمانهای راهیان نور را به کار آید.