چکیده:
زنان و مردان متناسب با نقش و مسئولیتشان از فضاهای شهری به شیوههای گوناگون استفاده میکنند. در این میان، زنان همواره بهطور مستقیم با خانواده و جامعه در ارتباط بودهاند و میباید در کانون فرایند برنامهریزی و ساخت فضاهای شهری قرار گیرند. اما تاکنون روند غالب در تدوین برنامهریزیهای شهری از حاکمیت نگرش مردانه و درک نیازهای آنها از شهر حکایت میکند. شهر دوستدار زن اشاره به شهری مطلوب و مناسب دارد که در ابعاد وسیع و همهجانبه مسائل و نیازهای زنان را شناسایی و در راستای حل مشکلات و کاستیهای موجود برنامهریزی داشته باشد. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با تحلیل منابع اسنادی و کتابخانهای صورت گرفت، نتایج مطالعات و تحلیلها به این نکته اشاره داشت که مفهوم و مقوله شهر دوستدار زن نه در بعد نظری و نه در بعد عملی بهصورت کامل درک نشده و در راستای تحقق آن برنامهریزی دقیق و مشخصی صورت نگرفته است.
Men and women use urban spaces in a variety of ways, according to their roles and responsibilities. Meanwhile, women have always been directly involved with the family and society and should be at the center of the planning process for building urban spaces. But so far the prevailing trend in urban planning has been to rule out the dominance of masculine attitudes and understanding their needs from the city. The woman-friendly city refers to a desirable city that identifies and plans on issues and needs of women in a broad and comprehensive way in order to resolve existing problems and shortcomings. This research was conducted using descriptive-analytical method and analyzing documentary resources and libraries, The results of the studies and analyzes pointed out that the concept and category of a woman-friendly city was not completely understood in the theoretical and not in practical terms, and the exact and precise programming has not been made in the realization of it.
خلاصه ماشینی:
شهر، زنان ، فضاي شهري، شهر دوستدار زن مقدمه و بيان مسئله فضاهاي عمومي شهري مکان هايي هستند که متعلق به عموم شهروندان بوده و بايد داراي ويژگي هاي دموکراتيک بودن ، قابل دسترسي براي همه گروه ها و آزادي عمل نسبي باشند(پرتويي، ١٣٩١: ١٦).
ماده ١١١ نيز دولت را موظف ميکند که اقداماتي مانند تدوين ، تصويب و اجراي برنامه جامع توسعه مشارکت زنان ، شامل بازنگري قوانين و مقررات ، 55 به ويژه قانون مدني، تقويت مهارت هاي زنان متناسب با نيازهاي جامعه و تحولات فناوري، شناسايي و افزايش ساختارهاي سرمايه گذاري در فرصت هاي اشتغال زا، توجه به ترکيب جنسيتي عرضه نيروي کار، ارتقاي کيفيت زندگي زنان و نيز افزايش باورهاي عمومي نسبت به شايستگي آنان ، تنظيم شود و ارائه لوايح مربوط به تحکيم نهاد خانواده ، انجام اقدامات لازم ازجمله تهيه برنامه هاي پيشگيرانه و تمهيدات قانوني و حقوقي به منظور رفع خشونت عليه زنان ، تقديم لايحه حمايت از ايجاد و گسترش سازمان هاي غيردولتي، نهادهاي مدني و تشکل هاي زنان به مجلس را با هدف تقويت نقش زنان در جامعه و توسعه فرصت ها و گسترش سطح مشارکت آن ها در کشور، انجام دهد.
بنابراين تا زماني که سياست هاي موجود در برنامه هاي توسعه کشور، متمرکز بر نقش مادري زنان است نميتوان انتظار داشت طراحي برنامه هايي مانند شهر دوستدار زن که هدف اصليشان افزايش حضور و مشارکت زنان در زندگي اجتماعي شهري است مورد توجه قرار گيرد و يا در مرحله اجرا با اقبال و موفقيت همراه باشد.