چکیده:
با پیشبینی استقرار بیش از شصتوشش درصد جمعیت جهان در شهرها تا سال 2020 میلادی، جهان در حال تبدیل شدن به جهانی شهری است. از اینرو مدیریت شهری در آینده به طور اعم و در قرن بیست و یکم به طور اخص، درگیر نوعی چالش خواهد بود؛ مراکز علمی و تحقیقاتی و سازمانهای بینالمللی توسعه در زمان حاضر رویکرد «حکمروایی خوب شهری» را به عنوان اثربخشترین، کمهزینهترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت و مقابله با این چالشها معرفی نمودهاند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و مقالات پژوهشی مفهوم شاخصهای حکمرانی مطلوب به عنوان ابزاری کارآمد برای اجرای توسعه فراگیر مورد ارزیابی قرار گرفته و موانع و چالش های پیش روی تحقق آن تبیین می گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد اجرایی نمودن حکمرانی مطلوب در عرصه مدیریت شهری کشور در مدت زمان طولانی فرآیند توسعه، سطح کلی زندگی مردم ارتقا می دهد و مردم متناسب با الگوهای جامعه خود از حق توسعه بهره مند می گردند به شرطی که همراه با عناصر تشکیل دهنده ای هم چون شفافیت، حاکمیت قانون، پاسخ گویی و مشارکت سیاسی می باشد. بنابراین میزان توجه به این عناصر در ایران می تواند زیربنای تحقق توسعه و افزایش کارآیی و پویایی ساختار اداری- سیاسی باشد.
The world is becoming an urban world, with more than sixty-six percent of the world's population projected to be located in cities by 2020. Thus, urban management in the future in general and in the 21st century in particular, will face some kind of challenge; Scientific and research centers and international development organizations have now introduced the "good urban governance" approach as the most effective, least costly and sustainable way of managing and addressing these challenges. In this article, with the descriptive-analytical method and the use of library resources and research articles, the concept of good governance indicators as an effective tool for the implementation of inclusive development is evaluated and the obstacles and challenges facing its realization are explained. The results show that the implementation of good governance in the field of urban management in the country in the long run of the development process, improves the overall standard of living of the people and people enjoy the right to development in accordance with the patterns of their society, provided that together with the constituent elements Such as transparency, the rule of law, accountability and political participation. Therefore, the level of attention to these elements in Iran can be the basis for achieving development and increasing the efficiency and dynamism of the administrative-political structure.
خلاصه ماشینی:
همان طور که مشخص است در تعريف حکمراني سه اصطلاح پاسخگويي و حساب پس دهي، مشروعيت و شفافيت مورد توجه قرار ميگيرد(پورعزت ، ١٣٨٩: ١٩١) در واقع موضوع اساسي در حکمراني، تصميم گيري، تصميم گيري در اين باره است که چه کسي، چه چيزي، چگونه ، کجا وچه هنگام بدست آورد(١٨ :٢٠٠٦ ,SaSru)حکمراني خوب به عنوان پاردايم جديد در اداره بخش عمومي نقطه تلاقي و تعامل بين رشته هاي مختلف علوم انساني مانند مديريت ، اقتصاد، علوم سياسي، جامعه شناسي، حقوق ، سياستگذاري عمومي و روابط بين الملل را ايجاد کرده است .
با توجه به اين شاخص ها ميتوان گفت در حکمراني خوب اولويت دادن به اقدامات معتبر براي پاسخگويي سياسي و اداري، آزادي وابستگي در رابطه با يک قوه قضاييه هدفمند و کارآمد، آزادي اطلاعات و عملکرد موثر سازمان هاي دولتي، ساختار سازماني پلوراليست و طراحي فرآيندي از توسعه با جنبه هاي مشارکتي و همکارگونه مطرح ميشود(امام جمعه زاده و همکاران ، ١٣٩٥: ٣١) ٣-٣- توسعه مطالعات توسعه از دهه ١٩٤٠، نخست در حوزه علوم اقتصادي و با تأسيس مکتب ساختاري توسعه اقتصادي در آمريکاي لاتين مطرح شد که رائول پربيش و سلسو فورتادو (اقتصاددانان آرژانتيني و برزيلي) نقش عمده اي در اين زمينه ايفاء کردند(٣٠ :١٩٩٨ ,Bam Dev Sharda)اما به مرور، اين رشته از مطالعات در جامعه شناسي و علوم سياسي نيز مورد توجه قرار گرفت و مکاتب نوسازي، وابستگي و نظام جهاني در دوره بعد از جنگ جهاني دوم به وجود آمدند.