چکیده:
در زندگی روزمرهی ما انسانها، ماهیت برخی شرایط و تجارب به گونهای است که افراد، خواه ناخواه دچار مشکل میشوند؛ به طوری که ممکن است سلامت روانی آنان تهدید شود. تاب آوری، شامل مجموعهای از ظرفیت های فردی و روانی است که فرد به کمک آنها میتواند در شرایط دشوار مقاومت کند و دچار آسیب دیدگی نشود و حتی در تجربهی این شرایط مشکل آفرین یا بحرانی، خود را به لحاظ شخصیتی ارتقاء بخشد. پژوهش حاضر درصدد خطمشی گذاری برای توسعه سرمایه انسانی تابآور در مواجه با بحران است. با توجه به هدف این پژوهش، روش آن از نوع کیفی و مصاحبههای نیمهساختاریافته، با تأکید بر رویکرد اکتشافی است. برای انتخاب افراد خبره جهت برگزاری مصاحبهها، از ترکیب روشهای غیراحتمالی و هدفمند، قضاوتی و گلوله برفی استفاده شد. دادههای پژوهش حاضر، با انجام مصاحبههای نیمه ساختار یافته با 18 نفر از مدیران و کارشناسان سازمان آتشنشانی و جمعیت هلال احمر، از طریق تجزیه و تحلیل مضمون (تم) صورت گرفت. یا توجه به تجزیه و تحلیل مضمون (تم) و پاسخهای ارائه شده، عوامل مؤثر بر تابآوری در مواجه با بحران، در پنج دسته؛ تحول در ارزشها و نگرشها، برنامهریزی و مدیریت، افزایش توان سازگاری، توانایی تطبیق با شرایط و توانمندی مواجهه با خطر دسته بندی شدند.
In our daily lives, the nature of some conditions and experiences is so that people get into trouble, whether they like it or not, as their mental health may be threatened. Resilience includes a set of individual and psychological capacities, which with their help, one can resist difficult situations and will not got hurt, and even in experiencing these difficult or critical situations, he can improve himself in terms of personality. The present study seeks to outline the development of resilient human capital in the face of crisis. According to the purpose of this research, its method is a qualitative type and semi-structured interviews, with emphasis on exploratory approach. To select experts to conduct interviews, a combination of unobtrusive and purposeful methods, judging and snowballs were used. Current research’s data were collected by conducting semi-structured interviews with 18 managers and experts from the Fire Department and the Red Crescent Society through the analysis of the theme. According to the analysis of the content (theme) and the answers provided, factors affecting resilience in the face of crisis were categorized in five categories: Changes in values and attitudes, planning and management, increased adaptability, adaptability to conditions, and ability to cope with risk.
خلاصه ماشینی:
با توجه به تجزيه و تحليل مضمون (تم ) و پاسخ - هاي ارائه شده ، خط مشيهاي مؤثر بر تاب آوري در مواجه با بحران ، در پنج دسته ؛ تحول در ارزش ها و نگرش ها، برنامه ريزي و مديريت ، افزايش توان سازگاري ، توانايي تطبيق با شرايط و توانمندي مواجهه با خطر دسته بندي شدند.
در اين راستا، مديريت بحران سنتي، که به دستورالعلمل ها، فراگردها و تغيير راهبردها تاکيد دارد، معمولاً سبب بقاي سازمان ها يا افزايش مقاومت آنها نميشود (٢٠١٨,Ponis &Koronis )، بنابراين سازمان ها بايد در جهت افزايش و توسعه تاب آوري سرمايه انساني خود اقدام کنند و آن را در ساختارهاي کاري کوتاه مدت و بلندمدت مد نظر قرار دهند ( Lengnick-Hall et .
(به تصویر صفحه رجوع شود) شکل ١: مدل مفهومي بر آمده از تحقيق بحث و نتيجه گيري در پايان ، بر اساس يافته هاي پژوهش ، پنج تم اصلي که به منزله ابعاد عمده سيستم خط مشي گذاري براي توسعه سرمايه انساني تاب آور، در مواجهه با بحران در نظر گرفته شدند، عبارتند از: تحول در ارزش ها و نگرش ها، برنامه ريزي و مديريت ، افزايش توان سازگاري ، توانايي تطبيق با شرايط و توانمندي مواجه با خطردر ادامه ، هر يک از اين پنج تم اصلي و تم هاي فرعي و مفاهيم نشکيل دهنده هر يک ، تشريح ميشوند.
, )2020) Explaining the strategic management of the crisis with an urban resilience approach )Case study: worn- out texture of Ahvaz city).
Research Journal of Crisis Management, Number 3.