چکیده:
پیروزی و ابتکار عمل در بسیاری از جنگهای امـروزی بـا کـشوری است که برتری هوایی داشته باشد و در این برتری هوایی داشتن امتیاز استفاده از پهپادهاست و این مورد به شناخت کامل اصول حقوقی حاکم بر آن نیاز دارد که هدف این تحقیق بررسی تنها بخشی از قواعد حقوقی حاکم بر پرواز هواپیماهای بدون سرنشین در جنگهای هوایی از منظر حقوق بینالملل است. این مقاله صرفنظر از ملاحظات حقوق داخلی و دغدغههای امنیت ملی و با توجه به مسائل حقوقی بینالملل بیان میکند که هواپیمای بدون سرنشین براساس تواناییها و محدودیتهایی که دارد، میتواند ناقض حقوق بشردوستانه یا مطابق با آن باشد و با توجه به جایگاه این نوع هواپیما در اصول بینالمللی کنترل تسلیحات، مقررات ناظر بر کنترل تسلیحات بر آنها اعمال نمیشود؛ درحالیکه باید اصول اساسی حقوق بشردوستانه شامل اصل تفکیک، اصل ضرورت، اصل تناسب و اصل احتیاط مورد توجه قرار گرفته شده و هنگام استفاده از این نوع هواپیماها موضوع تمامیت ارضی، حاکمیت دولتها و حریم هوایی کشورها مدنظر قرار گیرد.
Victory and initiative in many of today's wars are with a country that has air superiority. Air superiority is using drones and this requires a full understanding of the legal principles that govern it. The purpose of this study is to examine only a part of the legal rules which govern the flight of drones in air warfare from the perspective of international law. This article, regardless of domestic law and national security concerns and with regard to international legal issues, states that a drone, based on its capabilities and limitations, may violate or comply with humanitarian law. Due to the position of this type of aircraft among the principles of international arms control, the arms control regulations do not apply to them, while the basic principles of humanitarian law include the principle of separation, the principle of necessity, the principle of proportionality, and the principle of precaution must be taken into account. When using this instrument the issues of territorial integrity, State sovereignty, and countries' airspace should be considered.
خلاصه ماشینی:
قواعد حقوقي حاکم بر پرواز هواپيماهاي بدون سرنشين در نبردهاي هوايي از منظر حقوق بين الملل (نوع مقاله : علمي _ پژوهشي) نبياله مجد ١* ، حسن سواري ٢، نريمان فاخري 3 چکيده پيروزي و ابتکار عمل در بسياري از جنگ هاي امـروزي بــا کــشوري اسـت کـه برتـري هـوايي داشته باشد و در اين برتري هوايي داشتن امتياز استفاده از پهپادهاست و اين مورد بـه شـناخت کامل اصول حقوقي حاکم بر آن نياز دارد که هدف ايـن تحقيـق بررسـي تنهـا بخشـي از قواعـد حقوقي حاکم بر پرواز هواپيماهاي بدون سرنشين در جنگ هاي هوايي از منظر حقوق بين الملـل است .
اين مقاله صرف نظر از ملاحظات حقوق داخلي و دغدغـه هاي امنيـت ملـي و بـا توجـه بـه مسائل حقـوقي بين الملـل بيـان ميکنـد کـه هواپيمـاي بـدون سرنشـين براسـاس تواناييهـا و محدوديت هايي که دارد، ميتواند ناقض حقوق بشردوستانه يا مطابق بـا آن باشـد و بـا توجـه بـه جايگاه اين نوع هواپيما در اصول بين المللي کنترل تسليحات ، مقررات ناظر بر کنتـرل تسـليحات بر آنها اعمال نميشود؛ درحاليکه بايد اصول اساسي حقوق بشردوسـتانه شـامل اصـل تفکيـک ، اصل ضرورت ، اصل تناسب و اصل احتياط مورد توجه قرار گرفته شده و هنگـام اسـتفاده از ايـن نوع هواپيماها موضوع تماميت ارضي، حاکميت دولت ها و حريم هوايي کشورها مدنظر قرار گيرد.
با توجه به اينکه امروزه استفاده از جنگ ابزارهاي هـوايي و حقـوق مربـوط بـه هواپيماهـا از مسائل مهم در زمينۀ حقوق جنگ است و همچنين لزوم توجـه بـه حضـور هواپيماهـاي بـدون سرنشين در مخاصمات مسلحانه بيش از پيش ضرورت مييابد که چالش هـاي پـيش روي ايـن سامانه هاي نوظهور آن گونه که شايسته است مورد توجه حقوقدانان بين المللي قرار گيرد (لساني و منفرد، ١٣٩٦: ٢٥١).