چکیده:
نحوه پرداخت و نحوه تضمین تعهدات در قراردادهای بینالمللی از اهمیت زیادی برخوردار است و در مبادلات بینالمللی بهندرت قراردادی را میتوان یافت که در خصوص نحوه پرداخت و تضمین شرطی نداشته باشد. در این خصوص اعتبارات اسنادی تجاری یکی از رایجترین راهبردهای پرداخت در قراردادهای بینالمللی محسوب میگردد و ضمانتنامههای بانکی و اعتبارات اسنادی تضمینی نیز رایجترین راهبردهای تضمین ایفای تعهدات قراردادی هستند که بانک در هر دو نقش مهم و فعالی دارد. در اعتبارات اسنادی تجاری، کالا به عنوان وثیقه در اختیار بانک قرار میگیرد و بانک میتواند در صورت قصور متقاضی نسبت به فروش آن اقدام نماید، اما در ضمانتها ممکن است کالایی در میان نباشد، از این رو، بانک از امتیاز وصول مطالبات خود از طریق فروش کالا محروم است که بانک را با خطر عدم وصول مطالبات مواجه میکند.این ویژگی که بانک امکان بازپرداخت مطالبات خود را از محل فروش کالای موضوع قرارداد بیع پیدا میکند، «وصف خودبهخود تصفیهشوندگی[1]» میتواند نامیده شود. آنچه در این مقاله موضوع بررسی قرار خواهد گرفت این است که جایگاه و ماهیت این وصف در اعتبارات اسنادی چگونه است و جریان این وصف چه آثاری در پی خواهد داشت.
[1].Liquidation.
The manner of payment and guaranty of obligations is of paramount importance in international contracts, and in international transactions, it is rare to find a contract that does not have a condition on the manner of payment and guaranty. In this regard, commercial letter of credit is considered as of one the most common types of payment strategies in international contracts. Bank guarantees and stand-by letter of credit are also the most common strategies to ensure fulfillment of contractual obligations and in both the bank plays an important and active role. In commercial letter of credit, the goods in question are given to the bank as collateral and the bank can sell them if the applicant fails to make the payment. However, the letter of guarantees may not include goods, hence the bank is deprived of the privilege of collecting its claims through the sale of goods. As a result, the bank runs the risk of not receiving its claims. This feature, in which the bank is able to reimburse its claims through selling goods that are the subject of the sale contract, may be called «principle of self-liquidation«. What will be examined in this article is the position and nature of this principle in letter of credit and the effects that flow from it.
خلاصه ماشینی:
بر اساس آنچه مطرح شد سؤال اصلی تحقیق این است که در ضمانتنامههای بانکی با توجه به فقدان استیلای بانک بر اسناد حمل کالا چه راهکاری باید اندیشید که خلأ ناشی از عدمامکان بازپرداخت مطالبات بانکها را جبران کند؟ فرضیهای که میتوان ارائه نمود این است که بانکها هنگام صدور ضمانتنامه، ریسک قرارداد پایه را با دقت بیشتری بررسی نمایند.
توضیح اینکه قانونگذار یا عرف، این اختیار یکجانبه معلق را برای بانک گشاینده به رسمیت شناخته است که بر اساس آن بانک میتواند در صورت عدم ایفای تعهدات متقاضی اعتبار بهصورت یکجانبه و بدون نیاز به توافق سببی پیشین، نسبت به وصول مطالبات خود از محل کالاهای موضوع اعتبار اسنادی اقدام نماید.
درصورتیکه متقاضی گشایش اعتبار اسنادی تجاری ورشکسته شود یا به هر دلیلی از پرداخت مطالبات خود به بانک خودداری کند، بانک میتواند نسبت به فروش کالای موضوع قرارداد اقدام و مطالبات خود را تصفیه کند، ولی در ضمانتنامههای بانکی و اعتبار اسنادی تضمینی چنین وثیقهای در اختیار بانک نیست، با این توضیح که ذینفع زمانی از ضمانتنامه استفاده میکند که متقاضی ضمانتنامه تعهد خود را اجرا نکرده است، لذا بانک باید وجه ضمانتنامه را به ذینفع پرداخته و برای بازپرداخت مطالبات خود به متقاضی ضمانتنامه رجوع کند.
A. [2016] EWHC 2456 (the Novo Banco Case) اشخاص سودجو با انعقاد قرارداد پایه صوری و توافق بر استفاده از ضمانتنامه اقدام به فریب بانک نموده و بانکها را با ریسک جدی افزایش مطالبات معوق مشکوکالوصول مواجه نمایند ((Mantasaari, Op. Cit: 367).