چکیده:
در مسیر رشد و تحول انسان، کودکان نیازمند محیطی هستند تا اطلاعات و آموزشهای مناسب و متناسب با رشد را دریافت کنند تا بتوانند تکالیف رشدی دورههای مختلف زندگی را با موفقیت پشت سر بگذارند. در این مسیر شاید یکی از مهمترین نیازهای آموزشی کودکان، آگاهشدن از رشد و تحولات جنسی خود، انگیزهها، نگرشها، باورهای جنسی و نحوة مدیریت رفتارهای جنسی باشد که در قالب تربیت جنسی تبلور مییابد. در زمینة تربیت جنسی کودکان، والدین دارای نقش کلیدی و مهم در سلامت جنسی و رشد و شکلگیری اعتماد به آینده در کودک هستند. آنها باید سعی کنند با شناخت مراحل رشد جنسی کودکان و نوجوانان، واقعیتهای ظریف و آداب تربیتی مرسوم فرهنگ و جامعة خود را به فرزندانشان منتقل کنند و پاسخگوی سؤالها و کنجکاویهای آنها باشند. بر این اساس هدف از مقالهی حاضر این است که به والدین کمک شود گامی مفید در جهت تربیت جنسی صحیح فرزندانشان بردارند. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی است که به روش مطالعهی اسنادی، کتابخانهای و جستوجوی اطلاعات از منابع مختلف مکتوب انجام شده است. نتیجه نشان میدهد که والدین نقش مهم و قدرتمندی در شکل گیری رفتار جنسی صحیح در کودکان دارند و از آنجایی که در کشور ما برنامهی آموزشی مدون و مناسب در این زمینه وجود ندارد، اکثر والدین اطلاعات کافی پیرامون این موضوع ندارند. درحقیقت والدین میتوانند با کسب آگاهی در این زمینه به فرزندشان در هر سنی که باشد، متناسب با سن او آموزش جنسی را آغاز کنند. در هر مرحله از سن کودک، آموزش ویژگی خود را دارد و باید درک و فهم کودک و ویژگیهای عاطفی او در نظر گرفته شود تا موجب بیداری جنسی کودک نشود.
خلاصه ماشینی:
با اینحال، به جهت آداب و رسوم خرافاتی که باب اسلامی ندارد و حجب و حیاء نامیده شده از پرداختن به مسائل جنسی سر باز زده شده و در فرهنگ ایرانی خانوادهها و نظام تربیتی، حاضر به قبول این مسئولیت بهطور کامل نمیشوند (شیرازی، قلتاش و ایزدی، 1394)؛ همچنین، اغلب خانوادهها تصور میکنند که آموزش مسائل جنسی به کودکان مسئلهای است که کودک به مرور زمان، بهطور خودبهخود میآموزد (تبریزی و ترابی، 1396).
باوجود اهمیت بحث، هنوز هم بسیاری از اولیاء درمورد تربیت جنسی دچار سرگردانی - Chen هستند و مسائلی چون شرم و حیاء و بیخبری از شیوة درست بیان حقایق در این زمینه و وحشت از بدآموزی باعث میشود تا والدین با فرزندان خود در اینباره گفتوگو نکنند.
برخی از والدین یا بهعلت عدم دانش و مهارت کافی برای آموزش مسائل جنسی یا بهعلت ترس از حرمتشکنی و تضعیف شرم و حیاء در فرزندان خود از هرگونه اقدامی در این زمینه امتناع کرده و این وظیفه را به جامعة بیرون از خود محول میکنند که این تصمیمگیری کودکان را در معرض آسیبها و خطرات بسیار بیشتری قرار میدهد (حسامی، 1397).
مادر و پدر میتوانند بهمنظور کمک به کودکان 9-6 سالة خود و رشد ویژگیهای جنسی سالم در آنان، به نکات آموزشی زیر توجه داشته باشند: 1- به اقتضای سن کودک که دنیایش بزرگتر و شرم و حیایش بیشتر میشود و همچنین واکنش و سبک ارتباط کودک در قبل از 6 سالگیاش، ممکن است کودکها کمتر سؤال کنند یا در این موارد طفره بروند.