چکیده:
هدف از انجام این پژوهش برسی سهم طلاق والدین در شکل گیری اسنادها و استانداردهای ناسازگار رابطه است. جامعه آماری این پژوهش تمامی افراد متاهل با و بدون تجربه طلاق والدین است. نمونه گیری پژوهش حاضر در دو مرحله صورت گرفته است که در مرحله اول ۶۹ نفر از افراد متاهل باتجربه طلاق والدین به روش در دسترس انتخاب شدند؛ و سپس ۶۹ نفر از افراد متاهل بدون تجربه طلاق والدین که بر اساس متغیرهای جنسیت، بازه سنی، شهر و تحصیلات با گروه اول همتاشده بودند نمونه گیری و وارد پژوهش شدند. به منظور بررسی استانداردها و اسنادهای رابطه در متاهلین به ترتیب از پرسشنامه استاندارد زندگی مشترک (SRSI) و پرسشنامه اسنادهای رابطه (RAM) استفاده شد. یافته ها: داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شده اند نتیجه گیری:تجربه طلاق والدین به طورکلی تعیین کننده استانداردهای زندگی مشترک افراد نخواهند بود و تنها منجر به کاهش معیارهای سرمایه گذاری ابرازی فرزندان خواهد شد. بنابراین این فرزندان تمایل کمتری به ابراز عاطفه و ارتباط با همسر خود دارند. همچنین طلاق والدین می تواند منجر به اسنادهای منفی رابطه به ویژه در ابعاد مسیولیت شود.
The aim of this study is to investigate the contribution of parental divorce in the formation of attribution and incompatible standards of relationship. The statistical population of this study is consists of married people with and without parental divorce experience. Sampling of the present study was done in two stages. In the first stage, 69 married people with experienced parental divorce were selected by the available method; then 69 married people without parental divorce experience who were matched with the first group based on gender, age, city and education were sampled and entered the study. In order to assess the standards of cohabitation and relationship attributions of married people, the standard of living standard (SRSI) and the attribution of relationship attributions (RAM) were used, respectively. Data were analyzed using independent t-test and multivariate analysis of variance. The experience of parental divorce does not generally determine the living stan-dards of individuals and only leads to a decrease in the investment criteria expr-essed by their children. Therefore, these children are less inclined to express affection in their relationship with their spouse. Parental divorce can also lead to negative relationship attribution, especi-ally in terms of responsibility.
خلاصه ماشینی:
جدول ٤: نتايج تحليل واريانس بين گروهي به منظور مقايسه حوزه هاي استاندارد به تصویر صفحه مراجعه شود) همان طور که در جدول ٤ مشاهده مي شود، نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان مي دهد که تنها ميانگين متغير استانداردهاي سرمايه گذاري ابرازي به طور معناداري در متأهلان با تجربه طلاق والدين بيشتر از متأهلان بدون تجربه طلاق والدين است .
نتايج مربوط به تحليل واريانس گروهي دو بعد اسنادهاي عليت و مسئوليت در رابطه بين متأهلان با و بدون تجربه طلاق والدين در جدول ٣ قابل مشاهده است .
جدول ٩ : نتايج تحليل واريانس بين گروهي آزمودني ها در خرده مقياس هاي اسنادهاي رابطه به تصویر صفحه مراجعه شود) همان طور که در جدول ٩ مشاهده مي شود، نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان مي دهد که تنها ميانگين متغير اسناد مسئوليت به طور معناداري در متأهلان با تجربه طلاق والدين بيشتر از متأهلان بدون تجربه طلاق والدين است .
نتايج مربوط به تحليل واريانس گروهي ابعاد اسنادهاي مسئوليت در رابطه بين متأهلان با و بدون تجربه طلاق والدين در جدول ٣ قابل مشاهده است .
نتايج مربوط به تحليل واريانس گروهي ابعاد اسنادهاي مسئوليت (انگيزش ، سرزنش و قصد) در رابطه بين متأهلان با و بدون تجربه طلاق والدين در جدول ١١ قابل مشاهده است .
طبق يافته هاي حاصل از اين پژوهش تنها ميانگين خرده مقياس استانداردهاي سرمايه گذاري ابرازي است که در متأهلان با و بدون تجربه طلاق والدين تفاوت معناداري دارد.
Khojasteh mehr, Koraei & Rajabi Phillips 47.