چکیده:
عشق به مولانا جلال الدین محمد بلخی و آثار او در تار و پود مردم افغانستان تنیده شده است. عشقی روحانی که ریشه در باورها، اعتقادات مذهبی و زندگی روزمرهی مردمان این سرزمین دارد. هدف تحقیق حاضر کشف و بررسی ریشههای عقیدتی مردم افغانستان در مورد مولانا و ثبت آثار به چاپ رسیده از جانب نویسندگان و پژوهشگران این سرزمین در قالب کتاب، مقاله، ترجمه و پایان نامههای دورهی کارشناسی،کارشناسی ارشد و رسالههای مقطع دکترا به شیوهای نظاممند، با در نظرگیری نوعیت آثار و سیر زمانی آنهاست. نتایج حاکی از آن است که مولاناپژوهی در افغانستان پیش از سال 1300 خورشیدی منحصر به زندگینامه نویسی، شرح و تفسیر مثنوی معنوی بوده است. اما با آغاز تحقیقات از جانب استاد خلیل الله خلیلی و چاپ کتاب(نی نامه) در سال 1325 ه . ش راه برای تحقیق و تالیف کتاب و مقاله به شکل مدرن برای سایر مولاناپژوهان افغان باز شد. این پژوهشها با رویکردهای توصیفی، توصیفی- تحلیلی، تاریخی، تطبیقی و موردکارانه بودهاند. از آثار به نشر رسیده پیرامون موضوعات مرتبط با مولانا 25.71% به زندگینامه نویسی، 27.85% به موضوعات مرتبط با مثنوی و 46.42% به موضوعات عمومی و جدید پرداختهاند. 10% منابع مورد استفاده در این پژوهشها، منابع داخلی، 69% منابع ایرانی، 1.96 فیصد منابع ترکی، 10% منابع هندی، 2.25% منابع اروپایی، 2.82% آثار خود مولانا و فیصدی اندکی به منابع تاجیکستانی و آمریکایی اختصاص یافته است. این موضوع بیانگر تاثیرپذیری مولاناپژوهان افغانی از مولاناپژوهان ایرانی و ترجمههای آنان به دلیل نزدیکی جغرافیایی، مشترکات فرهنگی، اعتقادی، تاریخی و مهمتر از همه زبانی است که محققین افغان را بی نیاز به ترجمه و دشواریهای آن ساخته است. (رسالهی سپهسالار) اثر فریدون بن احمد سپهسالار ترجمهی سید محمود علی چاپ هند و سعید نفیسی چاپ تهران، (مناقب العارفین) اثر شمس الدین احمد افلاکی تصحیح تحسین یازیجی و ترجمهی توفیق سبحانی، (مولانا جلال الدین، زندگانی، فلسفه، آثار و گزیدهای از آنها) اثر عبدالباقی گولپینارلی و ترجمهی توفیق سبحانی و (شکوه شمس) اثر آنه ماری شیمل و ترجمهی حسن لاهوتی از پر استفادهترین منابع خارجی در تحقیقات محققین افغانستانی هستند.
خلاصه ماشینی:
بررسیها نشان میدهند آثار نگاشته شده پیش از سال 1300 خورشیدی تنها به شرح و تفسیر منظوم و منثور ابیات مثنوی معنوی و دیوان شمس مولانا جلال الدین محمد بلخی ، لبلباب حسین واعظ کاشفی و گلشن راز شاهدی دَده مغلوی اختصاص یافتهاند.
نام کتاب: مثنوی معنوی، ناظم: مولانا جلال الدین محمد بلخی، کاتب: نامعلوم، سال کتابت:1275 هجری قمری مطابق با سال 1232 خورشیدی، زبان: دری، تزئینات: در آغاز هر دفتر یک سر لوحهی منقش زیبا و مینیاتوری موجود است و تمام اوراق به شکل عمودی جدول کشی شده و عناوین به شنگرف نگارش یافتهاند.
نام کتاب: مثنوی معنوی، ناظم: مولانا جلال الدین محمد بلخی، کاتب: نامعلوم، سال کتابت: 1255 هجری قمری مطابق با سال 1212 خورشیدی، زبان: دری، تزئینات: در آغاز هر دفتر یک سر لوحهی مینیاتوری و ملون مرصع نشان موجود است.
نام کتاب: مثنوی، ناظم: مولانا جلال الدین محمد بلخی، کاتب: محمد شاه، سال کتابت: 1265 هجری قمری مطابق با سال 1222 خورشیدی، زبان: دری، تزئینات: در آغاز هر دفتر یک سر لوحهی مینیاتوری منقش مذهب و ملون موجود است.
نام کتاب: مثنوی معنوی، ناظم: مولانا جلال الدین محمد بلخی، کاتب: نامعلوم، سال کتابت: 1236 هجری قمری مطابق با سال 1193 خورشیدی، زبان: دری، تزئینات: در آغاز هر دفتر یک سر لوحهی مینیاتوری منقش مذهب و ملون موجود است.
نام کتاب: مثنوی معنوی، ناظم: مولانا جلال الدین محمد بلخی، کاتب: محمد شفیع، سال کتابت:1102 هجری قمری مطابق با سال 1059 خورشیدی، زبان: دری، تزئینات: تمامی صفحات کتاب مجدول و ملون هستند و عناوین به رنگ سرخ نگارش یافتهاند.