چکیده:
هدف پژوهش حاضر پیشبینی امید، قدردانی و رضایت از زندگی براساس سبک زندگی اسلامی دانشجویان شهر اصفهان است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاههای دولتی، غیرانتفاعی و آزاد اسلامی شهر اصفهان در سال تحصیلی 99-1398 بود که سیصدنفر از آنها به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامه پنجاه سوالی سبک زندگی اسلامی (طغیانی، کجباف و قمرانی)، پرسشنامه دوازده سوالی امید به زندگی بزرگسالان اشنایدر، پرسشنامه پنج سوالی رضایت از زندگی (دینر و همکاران) و شش سوالی قدردانی (مک کولوف و همکاران) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گامبهگام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد سبک زندگی اسلامی بر سه متغیر امید، قدردانی و رضایت از زندگی دانشجویان تاثیر دارد و میتواند آنها را پیشبینی کند. 21 درصد از متغیر امید، 18 درصد از متغیر قدردانی، و 34 درصد از رضایت از زندگی به واسطه سبک زندگی اسلامی قابل تبیین است. همچنین بین سبک زندگی اسلامی با امید، قدردانی و رضایت از زندگی دانشجویان، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
جدول (4-9) ضریب همبستگی رابطه خرده مقیاسهای سبك زندگي اسلامي با اميد در دانشجويان {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} بنابر نتايج حاصله، r مشاهده شده در سطح 05/0 همبستگي مثبت و معناداري را بين خرده مقیاسهای ارتباط با دیگران، تغذیه، و تفریح و اوقات فراغت با اميد در بین دانشجويان نشان میدهد.
در پژوهش امیدوار (1397) پیشبینی رضایت از زندگی و قدرشناس Headey, Schupp, Tucci & Wagner Sherkat & Ellison Brown Moone دوره متوسطه دوم براساس سبک زندگی اسلامی، در مطالعه عربزاده، نعیمی و پیرساقی (1396) پیشبینی رضایت از زندگی دانشجویان براساس سبک زندگی اسلامی و هوش معنوی دانشجویان، در تحقیق باقری، حسینی و نجاری (۱۳۹۵) رابطه بین سبک زندگی اسلامی و شادکامی با رضایت از زندگی، در پژوهش دورقی و همایی (1395) رابطه سبکهای زندگی، امید به زندگی و معنای زندگی با رضایت از زندگی مددکاران، در تحقیق کجباف، سجادیان، کاویانی، و انوري (1390) رابطه سبک زندگی اسلامی با شادي در رضایت از زندگی دانشجویان، در پژوهش هیدی، اشوپ، توسی و ویگنر (2018) رابطه بین زندگی براساس اعتقادات مذهبی با احساس رضایت در زندگی و امید به زندگی، در مطالعه شرکت و الیسون (2017) رابطه مذهب و سبک زندگی مذهبی افراد با احساس رضایت از زندگی، در تحقیق براون و همکاران (2016) رابطه بین باورهای مذهبی با احساس رضایت و ثبات در زندگی، و در پژوهش مون (2015) رابطه بین اعتقادت و باورهای دینی با احساس قدردانی و قدرشناسی و امید به زندگی همراه با آرامش و ثبات در زندگی مورد تأیید قرار گرفت.