چکیده:
دکترین «نخواستن» و «نتوانستن» مورد استناد رژیم صهیونیستی در حمله به گروه های مقاومت در کشورهای ثالث است. این دکترین بدین معناست که نتوانستن یا نخوانستن دولتهای میزبان گروههای مقاومت در مقابله با این گروهها، حق دفاع مشروعی را برای رژیم صهیونیستی در حمله به آنها ایجاد می کند. این مقاله در پی بررسی چیستی دکترین فوق و ابعاد استناد به آن توسط رژیم صهیونیستی، با استفاده از منابع کتابخانهای و اسناد و رویههای قضائی معتبر بینالمللی است و بر این فرض استوار است که راهبرد رژیم صهیونیستی در قبال دکترین مذکور با ابهام های مختلفی مواجه است. با استناد به ادله متعدد بیانشده در این مقاله، دکترین نخواستن و نتوانستن بهانه ای مشروع برای توسل به زور و ارتکاب حمله مسلحانه علیه کشور میزبان گروه های مقاومت نیست.
The doctrine of "unwillingness" and "inability" is cited by the Zionist regime in attacking resistance groups in third countries. This doctrine means the unwillingness and inability of the host countries in confronting the Resistance Groups, gives the Zionist regime the permission and right to self-defense. This article attempts to examine the nature of the above doctrine and the dimensions of its citation by the Zionist regime, using library resources and internationally recognized documents and judicial procedures. It is based on the assumption that the Zionist regime's strategy towards this doctrine faces various ambiguities. Based on the various arguments presented in this article, the doctrine of "unwillingness" and "inability" is not a legitimate excuse to use force and carry out an armed attack against the host country of Resistance Groups.
خلاصه ماشینی:
در زماني کـه بـازيگر غيردولتـي از خـاک کشور ثالث اقدام به انجام اقدامات نظامي عليه سرزمين کشور ديگر ميکند، حمله به کشـور ثالث به بهانه مبارزه با بازيگران غيردولتي نظامي ميتواند ابهام ها و تعارضـاتي را در اعمـال ماده ٥١ منشور ملل متحد (دفاع مشروع ) و نيز بند ٤ مـاده ٢ منشـور (منـع توسـل بـه زور) ايجاد کند.
دو روز بعد، نماينده اسرائيل در سازمان ملل ، با بيان اينکه اقدامات اسرائيل مطابق با قوانين بين المللي و منشور سازمان ملل است ، خطاب به شوراي امنيـت سـازمان ملـل ، به دکترين «نخواستن » يا «نتوانستن » به عنوان دکتريني مشروع براي مداخله بـراي از بـين بـردن تهديدها در قلمرو دولت ديگر استناد کرد.
در اين مورد، نماينده رژيم صهيونيستي اظهار داشت : دولت تونس قصد نداشته يا نميتواند از فعاليـت سـازمان آزاديبخـش فلسـطين (ساف ) که همانا برنامه ريزي و شروع فعاليت هاي تروريستي از قلمرو تونس اسـت ، جلـوگيري کند و تأکيد کرد که اين اقدام ، استفاده از حق دفاع از خود براي جلوگيري از حملات مسلحانه از کشورهاي ديگر است (٦٩-٦٥ :١٩٨٥ ,٥٧٣/UN Security Council, S/RES).
نمونه ديگـر از واکـنش بـين المللـي در حملـه بـه بـازيگر غيردولتي در کشور ثالث ، مربوط به حمله رژيم صهيونيستي بـه مواضـع سـازمان آزاديبخـش فلسطين در خاک تونس در سال ١٩٨٥ است که شوراي امنيت سازمان ملل به موجب قطعنامـه ٥٧٣ حمله اسرائيل را به اين دليل که نتوانستند آن را به استناد اصل دفاع مشروع توجيـه کننـد، محکوم کرد (١٩٨٥, ٥٧٣/UN Security Council, S/RES).