چکیده:
هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی زوجدرمانی خود تنظیمگری _ دلبستگی بر تعهد زناشویی و عملکرد جنسی زنان دارای رابطه فرازناشویی بود. روش: روش پژوهش نیمهآزمایشی، با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود.جامعه آماری کلیه زنان دارای رابطه فرازناشویی مراجعهکننده به مرکز مشاوره ویژه زنان در شهرستان سنندج بود. با نمونهگیری در دسترس، 30 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15نفره) گمارده شدند. پرسشنامههای تعهد زناشویی (آدامز و جونز، 1997) و عملکرد جنسی زنان (روزن، گراندون، مایرز و هاتی، 2004) استفاده شد. برای گروه آزمایش برنامه زوجدرمانی خود تنظیمگری _ دلبستگی سپهوند، رسولزاده، طباطبایی، بشارت و الهیاری (1393) طی 8 جلسه 90 دقیقهای، یکبار در هفته اجرا و دادهها با آزمون تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که زوج درمانی خود تنظیمگری _ دلبستگی بر بهبود تعهد زناشویی و عملکرد جنسی زنان دارای رابطه فرازناشویی اثربخش بود. و این اثربخشی در مرحله پیگیری ماندگار بود (P<0/001). نتیجهگیری: رویکرد زوج درمانی خود تنظیمگری _ دلبستگی با کمک به زنان برای رسیدن به سازگاری بیشتر در روابط، گفتگو و مذاکره، افزایش توانایی تعامل میتواند تعهد زناشویی و عملکرد جنسی را در زنان دارای رابطه فرازناشویی بهبود بخشد.
Aim: The purpose of this study was to determine the effectiveness of self regulation-attachment couple therapy on improving marital commitment and sexual function in women with extra-marital affair. Methods: Semi-experimental research method with pre/post-test and control group including follow-up was used. The statistical population included women with extramarital affair referred to the counseling center for women in the city of Sanandaj, Iran. Using available sampling method, 30 subjects were selected and randomly assigned to experimental and control groups (15 participants each). Marital Commitment Questionnaire (Adams, Jones, 1997) and Womenchr('39')s Sexual Function Questionnaire (Rosen, Grandon, Myers, Hutty, 2004) were used. The intervention group received self regulation-attachment couple therapy through 8 ninety-minute sessions on a weekly basis. Data was analyzed using mixed analysis of variance. Findings: Results showed that self regulation-attachment couple therapy programs significantly improved the marital commitment and sexual function. Follow-up analyses showed that these results remained stable after three months (PConclusion: self regulation-attachment couple therapy approach by helping women achieve greater adjustment in relationship, dialogue and negotiation, increasing the ability to interact and improve the marital commitment and sexual function in women with extramarital affair. Discussions: The findings of the present study show that studying counseling and internship in this field has influenced students’ views of marriage and marital relationships in various ways.
خلاصه ماشینی:
اثربخشي زوج درماني خودتنظ يم گري دلبستگي بر تعهد زناشويي و عملکرد جنسي زنان داراي رابط ه فرازناشويي فاطمه شيري ١، محمود گودرزي ٢، اميد مرادي ٣، حمزه احمديان 5 ١ دانشجوي دکتري مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامي، سنندج، ايران.
نتايج پژوهش ها حاکي از تاثير مثبت زوج درماني مبتني بر خود تنظ يم گري دلبستگي در افزايش سازگاري زناشويي و ابعاد آن شامل ، افزايش ابراز محبت بين زوجين ، رضايت زناشويي، همبستگي زناشويي و توافق زناشويي بهبود سازگاري زناشويي )آرين فر و اعتمادي، ١٣٩٦( و افزايش رضايت زناشويي و بهزيستي روان شناختي زوجين )سپهوند و همکاران، ١٣٩٣( و افزايش سلامت رواني زوجين )سپهوند و همکاران، ١٣٩٥( ميباشد.
از سوي ديگر نتايج بررسي ها نشانگر پژوهش هاي اندک در حوزه رويکرد زوج درمانيخود تنظ يم گري دلبستگي و زنان داراي رابط ه فرازناشويي است ؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف پاسخگويي به اين سوال انجام شد: آيا مداخله زوج درماني خودتنظ يم گري دلبستگي ميتواند موجب بهبود تعهد زناشويي و عملکرد جنسي زنان داراي رابط ه فرازناشويي شود؟ روش روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پيگيري سه ماهه و جامعه آماري زنان داراي رابط ه فرازناشويي مراجعه کننده به مرکز مشاوره زنان در شهرستان سنندج در سال ١٣٩٨ بود.
١٧/٢ ٦/٨٥ ٥٦/٥ ٢٧/٦٥ در جدول ١ نتايج توصيفي حاصل از اثربخشي زوج درماني خود تنظ يم گري دلبستگي بر تعهد زناشويي و عملکرد جنسي زنان داراي رابط ه فرازناشويي نشان داده شده است .