چکیده:
با توجه به اهمیت مدلهای ارزشگذاری سهام، بررسیهای همه جانبه این مدلها میتواند سرمایه-گذاران را در استفاده صحیح از آنها و تصمیمگیریهای درست در بازار سرمایه هدایت کند. به همین دلیل در این پژوهش به بررسی یکی از پرکاربردترین این مدلها یعنی مدل نسبت قیمت به درآمد (P/E) با دیدگاه غیرخطی پرداخته شده است و نتایج آن با مدلهای خطی مقایسه شد. بدین منظور با اجرای رگرسیون دادههای تابلویی برای اطلاعات 182 شرکت و در قالب 28 صنعت در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1387 تا 1396 مشخص گردید، نسبت پرداخت سود تقسیمی بر نسبت قیمت به درآمد تأثیر غیرخطی داشته و میزان تحدب آن به رابطه نرخ بازدهی حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده مورد انتظار سهامداران بستگی دارد. همچنین قدرت توضیحدهندگی مدل غیرخطی نسبت به مدل خطی بیشتر است. توصیه می شود سرمایه گذاران به مدل غیر خطی در کنار مدل خطی جهت حصول نتیجه بهتر، توجه نمایند.
Considering the importance of the stock valuation models, the comprehensive study of these models can lead investors to use them correctly and make the right decisions in capital market. Therefore, in this research, one of the most widely used models, the P/E ratio model with nonlinear perspective, has been investigated and compared with linear model. For this purpose, by performing panel regression for the information of 182 companies in the form of 28 industries in Tehran stock exchange during the years 2009 to 2016, we find that the ratio of dividend payment has a nonlinear impact on P/E ratio and the relationship between price to earning ration and dividend payment ratio has convexity and its degree of convexity is conditional on the relationship of return on equity and shareholders required rate of return. Also, based on results of this study, the explanatory power of the nonlinear model is greater than the linear model. It is recommended that investors pay attention to the nonlinear model along with the linear model to achieve a better result.
خلاصه ماشینی:
لذا موضوع اثرات سياست تقسيم سود يک شرکت بر قيمت جاري سهام و رشدهاي آتي سـودآوري و بـه تبـع آن اثرگذاري بر نسبت P/E موضوع بسيار مهمي است که سبب شده محققان بسياري اقدام به بررسي آن در کنار ديگر عوامل از قبيل رشد سود، نرخ بازده بدون ريسک ، صرف ريسک حقوق صاحبان سهام، سـهم بـازار، نسـبت بدهي به دارايي، ارزش بازاري به ارزش دفتري هر سهم و تمايلات سرمايه گذاران نمايند (چوا و دليسـله ١، ٢٠١٥، 1 Chua & DeLisle سام ١، ٢٠١٤ و يين و همکاران ٢، ٢٠١٤).
تحدب از جهات مختلفي براي سرمايه گذاران قابل اهميت است : 1 Sum 2 Yin, et al 3 Anderson & Brooks 4 Cho 5 Huang & Wirjanto 6 Boonlert Jitmaneeroj ١- تحدب يک مفهوم عملي براي سهام شرکت ها دارد.
در تحقيقي که توسط روشن و همکاران در سال ١٣٩١ انجام شد با عنوان ارزيابي عوامل مؤثر بر نسبت قيمت به درآمد شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بر اساس نتايج تحقيقات قبلي در مورد عوامل مؤثر بر ضريب P/E و همچنين ملاحظه ي مدل پايه اي گوردون اقدام به گزينش عوامل مؤثر بر نسبت P/E شد و با استفاده از دادههاي تلفيقي و تحليل رگرسيون چندمتغيره فرضيات آزمون مورد آزمون قرار گرفت و نتايج بدست آمده نشان داد در سطح ٩٥ درصد، ضريب پرداخت سود تأثير مثبت و معنادار و ضريب بتا (ريسک سيستماتيک ) تأثير منفي و معنادار بر نسبت (P/E) دارد و نرخ رشد سود با ضريب (P/E) ارتباط مثبتي دارد که از لحاظ آماري معنادار نميباشد.
(2017), “The Impact of Dividend Policy on Price Earnings Ratio: The Role of Conditional and Nonlinear Relationship”, Review of Accounting and Finance, 16 (1), 125 140.