چکیده:
قیام امام حسین (ع) از مهمترین حوادث تاریخ اسلام به شمار میرود. این قیام طی قرنهای متمادی علاوه بر پیروان مکتب اهل بیت:، همواره مورد توجه مذاهب مختلف قرار داشته است. نهضت امام حسین (ع) به سبب وجود اهداف متعالی و الهی که در باطن خود دارد، نه تنها به عنوان الگوی انقلابهای شیعی بلکه نقطه عطفی جهت خیزش قیامهای ضد ستمگری در سایر ادیان و مذاهب به شمار میرود. مطرح بودن بزرگی مقام و جایگاه امام حسین (ع) به عنوان فرزند پیامبر (ص) در منابع اهل سنت، سبب شده که بیشتر اندیشمندان و علمای بزرگ آنان نسبت به وقایع سال 61 هجری، واکنش نشان داده و جهتگیریهای روشن و آشکاری نسبت به این واقعه داشته باشند. دیدگاهی که همواره با صراحت تمام، نسبت به نفی کردار جنایتپیشه، طعن و لعنت قاتلین کربلا همراه بودهاست. اگر چه این نظر با مخالفت معدودی از ایشان مواجه شده اما با دقت در اندیشه بیشتر بزرگان اهل سنت در مورد شخصیت قاتلان کربلا، این حادثه به عنوان رویدای تلخ و ظالمانه علیه خاندان پیامبر (ص) مورد واکاوی قرار گرفته است.
Imam al-Husayn's movement has long been closely followed in both Shii and Sunni communities. Moreover, it has also been a source of inspiration for certain non-Muslim movements. Due to mentioning the event of Ashura in Sunni histories of Islam, it has led them to talk about those who joined forces to commit the horrible crime of slaying Imam al-Husayn. Hence his slayers have received their curses and renunciation. Although some Sunni sources might indicate otherwise, a great majority of them regard the whole event a horrible tragedy beyond doubt
خلاصه ماشینی:
به عنوان نمونه مورخ بزرگ اهل سنت، محمد بن جریر طبری، از اولین واقعه نگار مشهور، به نام لوط بن یحیی معروف به ابی مخنف ازدی، رویداد کربلا را نقل كرده است؛ اما با وجود نقلهای تاریخی، دیدگاه عالمان اهل سنت درباره شخصیت برخی قاتلان و مسببین شهادت امام حسین(علیه السلام)، یکسان نیست؛ بهطوری كه عدهای به حقانیت قیام امام(علیه السلام) و مظلومیت ایشان و الگوسازی این حرکت پرداختهو لعن فردی چون یزید را به عنوان عامل اصلی فاجعه، نه تنها جایز، بلكه واجب دانستهاند.
واکاوی جریانها و شخصیتها از آن جا که در منابع تاریخی اهل سنت هدف قیام امام حسین(علیه السلام)، فراخواندن مردم به کتاب خدا و سنّت پیامبر ، احیای سیره نبوی و در نهایت هدایت به راه مستقیم پس از ظهور بدعت در دین عنوان شدهاست (ابن کثیر، 140 )8/ 158؛ طبری، 138 )5/ 35(علیه السلام))؛ ضروری است چهره حقیقی جریانها و افرادی که مستقیم و یا غیر مستقیم در مقابل این اهداف والا قرار دارند و گاهی بدون بررسی منابع اصلی در برخی کتب و آراء صاحب نظران مکتب تسنن به عنوان اشخاص بزرگ وتأثیرگذار در اسلام نام برده شدهاند، به دقت مورد کنکاش قرار گیرد.
وی در ادامه به نقل سخن ابن عساکر عالم دیگر اهل سنت میپردازد که معتقد است اگر اشعار سروده شده یزید کنار سر مطهر امام حسین(علیه السلام) صحت داشته باشد تردیدی در کفر او باقی نمیماند.