چکیده:
برداشت متفات گروه های مختلف اجتماعی شامل نمایندگان مجلس، مسئولین دولت و نخبگان جامعه از پاسخگویی مالی، این سوال را به وجود می آورد که معنای پاسخگویی مالی چیست و چگونه معنا می شود. با رویکردی پساساختارگرایانه، پاسخگویی مالی را یک برساخت اجتماعی در نظر گرفتیم و برای فهمی بهتر از آن از دانش نظری نرمن فرکلاف برای تحلیل متن و ارنستو لاکلائو و شانتال موفه برای تحلیل گفتمان سیاسی بهره بردیم و متن مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی پیرامون تصویب لایحه بودجه کل کشور در گفتمان های دولت و مجلس شورای اسلامی را مورد تحلیل قرار دادیم و یافته های پژوهش را در شش پارادایم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران بعد از انقلاب طبقه بندی نمودیم. یافته های تحقیق حاکی از تاثیر روابط قدرت و استفاده از عناصر هژمونیک شده در منظومه گفتمانی شکل گرفته در گفتمان های دولت و مجلس است. در هر پارادایم، گفتمان های مسلط با توجه به بافت زمینه ای و موقعیتی شکل گرفته و با برجسته نمودن خود و به حاشیه راندن گفتمان رقیب، موفق به تثبیت موقت دال مرکزی خود و مفصل بندی جدیدی از نظام معنایی برساخت پاسخگویی مالی گردیدند.
Differences in the perceptions of various social groups, including parliamentarians, government officials, and elites from financial accountability, raise the question of what the meaning of financial accountability is or how it is understood. So, with a post-structuralist approach, we considered financial accountability as a social construct, and we get a better understanding of it from Norman Fairclough's theoretical knowledge of text analysis, and Laclau and Mouffe in the context of political discourse analysis. We analyzed the parliament's detailed negotiations on the adoption of the budget of the entire country in the deliberations of the government and the parliament and classified the research findings in the six political, economic and social paradigms of Iran after the revolution. The findings of the research, summarized briefly in this article, indicate the influence of power relations and the use of hegemonic elements in the discourse system formed in the discourses of the government and the parliament. Thus, in each paradigm, dominant discourses formed with context, and by highlighting themselves and marginalizing rival discourse, they succeeded in securing a temporary centralized sign and a new articulation of the semantic system of financial accountability.
خلاصه ماشینی:
پژوهشنامۀ انتقادی متون و برنامههای علوم انسانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ماهنامة علمي (مقالۀ علمي ـ پژوهشي)، سال بيستویکم، شمارة سوم، خرداد 1400، 195 – 211 برساخت پاسخگویی مالی در گفتمانهای دولت و مجلس شورای اسلامی 2 سیدمجتبی شفیعپور 1 قنبرعلی رجبلو 2 ، کاوه مهرانی 3 چكيده برداشت متفات گروههای مختلف اجتماعی شامل نمایندگان مجلس، مسئولان دولت، و نخبگان جامعه از پاسخگویی مالی این سؤال را بهوجود میآورد که معنای پاسخگویی مالی چیست و چگونه معنا میشود.
با رویکردی پساساختارگرایانه، پاسخگویی مالی را یک برساخت اجتماعی در نظر گرفتیم و برای فهمی بهتر از آن از دانش نظری نرمن فرکلاف و برای تحلیل متن از ارنستو لاکلائو و شانتال موفه برای تحلیل گفتمان سیاسی بهره بردیم و متن مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی پیرامون تصویب لایحۀ بودجۀ کل کشور در گفتمانهای دولت و مجلس شورای اسلامی را موردتحلیل قرار دادیم و یافتههای پژوهش را در شش پارادایم سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی ایران بعد از انقلاب طبقهبندی کردیم.
بر این اساس، برای تحلیل برساخت پاسخگویی مالی در گفتمانهای دولت و مجلس شورای اسلامی، که در صحن علنی مجلس شورای اسلامی و پیرامون تصویب بودجۀ کل کشور برگزار شده است، به بررسی و تحلیل کنشهای اجتماعی و گفتمانی نمایندگان دولت و مجلس در پارادایمهای مختلف پس از انقلاب خواهیم پرداخت.
بنابراین، مدل نظری این تحقیق باتوجهبه رویکردی که در زمینۀ بررسی پاسخگویی مالی در گفتمان دولت و مجلس شورای اسلامی دارد، توجه به رویداد و گزارهای جدید در تضاد با گفتمانهای موجود و مسلط است تا با استفاده از آن به شناسایی و توصیف گفتمانهای مسلط و مقاومت در حوزۀ پاسخگویی مالی و در محیط سیاسی ایران بپردازد.