چکیده:
انسان موجودی است که در تعامل با جامعه و روابط و مناسبات اجتماعی رشد میکند و به همان نسبت که ازنظر آثار وجودی خویش بر اجتماع تاثیر میگذارد، ایـن آثـار و خواص وجودی، با تشکیل هویتی مستقل، یک موجودیت اجتماعی را پدید میآورد که به نحو مقتضی فرد را تحت تاثیر و تربیت خویش قرار میدهد. با توجه به چنین تعاملی است که حضرت امیر (ع) به تاثیر تربیتی محیط اجتماع پرداخته و اهمیت و نقـش آن را در سازندگی شخصیت فرد یادآور شده است. سـلامت دیـن و دنیـای مردم به سلامت اجتماع بستگی دارد. از این روسـت کـه تربیـت افراد جز با اهتمام به تربیت اجتماع ممکن و میسر نیست. بهتبع برخوردار بودن انسان از ابعاد گوناگون، تربیت نیز ابعادی دارد کـه شـامل تربیت اخلاقی، دینی، عاطفی، جسمی، اجتماعی میشود. هریک از این ابعـاد در متون اسلامی و سیره معصومین مورد توجه قرار گرفتهاند که در ا ین نوشتار به مقولة تربیت اجتماعی از منظر نهجالبلاغه پرداخته میشود. روش این پژوهش در قالب مطالعه موردی با استناد به منابع علمی و روایی است و محقق با استناد به کتابهای معتبر و نیز پژوهشهای انجامشده در این راستا به اطلاعاتی دستیافته و در این زمینه اهداف و روشهای تربیت اجتماعی از منظر نهجالبلاغه را موردبررسی قرار میدهد و در پایان ویژگیهای انسان رشد یافته ازمنظر نهجالبلاغه فهرستوار و بهصورت مدل مفهومی ارائه مینماید.
Human being is an entity that grows in interaction with society and social relations, and as much as it affects
society in terms of its existential effects, these existential and existential properties, by creating an independent
identity, create a social entity. Which individually influences and educates you accordingly. Considering such
interaction, Imam Amir (AS) has been concerned with the educational effect of the social environment and
recalled its significance and its role in the formation of the personality of the individual. The health of religion
and the world of people depends on the health of the community. Therefore, education of individuals is not
possible with the intention of educating the community. As a consequence of having a man of various
dimensions, education also has dimensions that include ethical, religious, emotional, physical, and social
education. Each of these dimensions has been considered in the Islamic texts and the family of the infallibles.
This article focuses on social education from the perspective of Nahj al-Balaghah. The method of this research is
in the form of a case study with reference to scientific and narrative resources and the researcher citing Authentic
books and researches carried out in this regard have obtained information and in this regard, the aims and
methods of social education from the perspective of Nahjol Balagha are examined. The end of the characteristics
of humanized growth from the perspective of Nahj al-Balaghah listed in the form of a conceptual model.
خلاصه ماشینی:
تربیت اجتماعی از منظر نهجالبلاغه حسن قراباغی1، علی عسگرعمرانی 2 1 عضو هیئتعلمی دانشگاه، دانشگاه ملایر، ملایر، ايران 2 دانشجوي كارشناسيارشد فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه ملایر، ملایر، ايران چکیده انسان موجودي است که در تعامل با جامعه و روابط و مناسبات اجتماعي رشد میکند و به همان نسبت که ازنظر آثار وجودي خويش بر اجتماع تأثير میگذارد، ايـن آثـار و خواص وجودي، با تشکيل هويتي مستقل، يک موجوديت اجتماعي را پديد میآورد که به نحو مقتضي فرد را تحت تأثير و تربيت خويش قرار میدهد.
واژههاي كليدي: تربیت، تربیت اجتماعی، نهجالبلاغه، انسان رشدیافته مقدمه تربیت اجتماعی در جایی تصوّر می شود که برای انسانهای دیگر در اجتماع، حقوق و تکالیفی در نظر گرفته شود؛ زیرا «تربیت» فرایندی است که در بُعد اجتماعی هدفش تسهیل عمل به وظائف اجتماعی در مقابل سایر انسانها و موقعیت های اجتماعی است؛ بنابراین لازمه یک نظام تربیت اجتماعی منسجم، در نظر گرفتن حقوق متقابل افراد انسانی، در جامعه می باشد و این نظام باید بتواند با ساده ترین روشها متربّیان خود را به حقوق اجتماعی یکدیگر آشنا ساخته و رفتار مطابق آنها را درخواست نماید.
با توجه به اين که امر تربيت، تنها جنبه فردي ندارد بلکه عواملي چون روابط اجتماعي، فرهنگ، ارزش ها، دين، مهارت و عادات افراد يک جامعه به عنوان مانع و مقتضي در امر تربيت دخالت دارند و با توجه به اينکه تربيت اجتماعي مورد نظر حضرت علي (ع) به معني آن دسته از آموزه هاي ديني و الهي است که موجب اصلاح رابطه انسان ها با خود و ديگران میشود و صرفا به معني تطبيق با خواسته هاي جامعه نيست، لذا لازم است به بررسي و تبيين روش هاي تربيت اجتماعي، بعد از آشنايي مباني و اصول تربيت اجتماعي اقدام شود.