چکیده:
هدف این پژوهش مدلسازی ساختاری ویژگیها و عوامل اثرگذار بر شبکۀ سیاستی مشارکتی علم و فنّاوری در ایران است. دادههای پژوهش در دو مرحلۀ کیفی و کمّی گردآوری شده است. در مرحلۀ کیفی با 20 نفر از خبرگان مصاحبۀ اکتشافی و نیمه ساختاریافته انجام و در مرحلۀ کمّی 100 پرسشنامه بین خبرگان توزیع و گردآوری شده است. همچنین برای تحلیل دادهها از مدلسازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که شبکۀ سیاستی مشارکتی علم و فنّاوری در ایران دارای 17 ویژگی در چهار بعد است که به ترتیب اهمیت عبارتند از: بازیگران، قواعد رفتاری بازیگران، روابط بین بازیگران و ساختار شبکه. همچنین هشت عامل در سه بعد بر این شبکه اثرگذار است که به ترتیب اهمیت عبارتند از: عوامل ویژۀ سیاست علم و فنّاوری، عوامل ملی و عوامل بین المللی. مهمترین توصیۀ سیاستی این پژوهش، ملاحظۀ این عوامل توسط دولت به عنوان بسترساز شکل گیری شبکه؛ و سایر سیاستگذاران علم و فنّاوری به عنوان بازیگران اصلی شبکه است.
The aim of this research is structural modeling the properties and factors affecting the science and technology collaborative policy network in Iran. The research data were collected in both qualitative and quantitative stages. In the qualitative phase, exploratory and semi-structured interviews were conducted with 20 experts, and in the quantitative phase, 100 questionnaires were distributed among the experts. Structural equation modeling using partial least squares (PLS) method has also been used to analyze the data. The results of the research show that the Science and Technology Collaborative Policy Network in Iran has 17 features in four dimensions, in order of importance: actors, codes of conduct, relationships between actors and network structure. There are also eight factors affecting the network in three dimensions, in order of importance: specific science and technology policy factors, national factors, and international factors. The most important policy recommendation of this study is attention to these factors by two groups of audiences: the government and the S&T policymakers.
خلاصه ماشینی:
یافته های پژوهش نشان میدهد که شبکه سیاستی مشارکتی علم و فناوری در ایران دارای ١٧ ویژگی در چهار بعد است که به ترتیب اهمیت عبارت اند از: بازیگران ، قواعد رفتاری بازیگران ، روابط بین بازیگران و ساختار شبکه .
مهم ترین توصیه سیاستی این پژوهش ، ملاحظه این عوامل توسط دولت به عنوان بسترساز شکل گیری شبکه ؛ و سایر سیاست گذاران علم و فناوری به عنوان بازیگران اصلی شبکه است .
ir ١- مقدمه به رغم سیر فزاینده شکل گیری شبکه های سیاستی در حوزه های موضوعی گوناگون در عرصـه دنیای واقعی سیاست گذاری، شبکه های سیاستی، به ویژه «شبکه های سیاسـتی مشـارکتی ١» کـه مبتنی بر همکاری و مشارکت همه بازیگران اسـت ، همچنـان بـه عنـوان یـک موضـوع پژوهشـی به شدت مغفول باقی مانده است .
عوامـل اثرگـذار بـر شـبکه سیاستی مشارکتی علم و فناوری در ایران کـدام اسـت ؟ بـدین ترتیـب مهـم تـرین نـوآوری ایـن پژوهش مدل سازی ویژگیها و عوامل اثرگذار بر شبکه هـای سیاسـتی مشـارکتی، بـا تأکیـد بـر حوزه علم و فناوری در ایران ، است .
به بیان دیگر بیشترین اثرگذاری بـر شبکه سیاستی مشارکتی علم و فناوری در ایـران ، توسـط عوامـل ویـژه سیاسـت علـم و فنـاوری است ، و پس از آن عوامل ملی و در نهایت عوامل بین المللی در این حوزه نقش آفرینی دارند.
بر اساس یافته های این پژوهش برای شـکل گیـری و تقویت شبکه سیاستی مشارکتی علم و فناوری در ایران ، دو دسته توصیه هـای سیاسـتی بـرای دو گروه از مخاطبان قابل طرح است : مخاطب نخسـت ، دولـت و مخاطـب دوم ، سـایر سیاسـت - گذاران حوزه علم و فناوری هستند: الف .