چکیده:
مکانیسم حل و فصل اختلافات تجاری درعرصه بینالملل، از طریق داوری صورت میگیرد. در حقوق داخلی و تجارت بینالمللی، مراجعه به داوری برای حل اختلافات ناشی از انعقاد قراردادهای تجاری افزایش روز افزون دارد. منطق تجاری و اقتصادی ایجاب میکند که اختلافات تجاری هرچه زودتر و با روشهایی متناسب با ضرورتها و منفعت جوییهای اقتصادی حل و فصل شود. فلذا برای نیل به چنین مقصدی، «داوری» بعنوان مرجعی مناســب و قابل اعتماد برای حل و فصل اختلافات تجاری، کاراترین تدبیر جهت دست یافتن به این مطلوب است. قانــون داوری تجاری بینالمللی ایران با اینکه در نوبهی خود تحولی ستودنی در عرصهی تجارت بینالملل به حساب میآید، اما در عین حال باید توجه داشت که با توسعه تجارت بین الملل و جهانی شدن اقتصاد، همواره با گسترش تجارت بینالمللی، اصول و قواعد کلی داوری بینالمللی نیز دستخوش تغییر و اصلاحات می گردد به طوری که با پیشرفت در تجارت، داوری بینالمللی نیز به سوی تکامل حرکت می کند. لذا این تحقیق، ضمن بررسی و تحلیل تمام جوانب اصلی در مورد داوری تجاری بینالمللی در سیطره بینالملل و ایران، درصدد است تا تفاوتها و نواقص قانون داوری تجاری بینالملل ایران را در مقایسه با قانون حاکم بر داوری تجارت بینالملل مورد بررسی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
در عرصه داوری بین المللی، نظر به این که قوانین ملی راجع به داوری از جنبه های مختلفی با هم متفاوتند ، تالشهای بسیار زیادی انجام شده است تا بتوان یک روش کلی درخصوص داوری بین المللی حاکم بر مناسبات تجاری بین المللی تهیه شود و این کار نیز تا حدودی قرین توفیق بوده است، اما در عین حال باید توجه داشت همواره با گسترش تجارت بین المللی، اصول و قواعد کلی داوری بین المللی نیز دستخوش تغییر و اصالحات می گردد به طوری که با پیشرفت در تجارت، داوری بین المللی نیز به سوی تکامل حرکت می کند.
اگر شرکت دارای شعب متعدد در جاهای مختلف باشد دعاوی ناشی از تعهدات هر شعبه یا اشخاص خارج باید در دادگاه محلی که شعبه طرف معامله در آن واقع است اقامه شود ، مگر آنکه شعبه یاد شده برچیده شده باشد که در این صورت نیز دعاوی در مرکز اصلی شرکت اقامه خواهد شد (ماده 20قانون آیین دادرسی مدنی( 2- قانون حاکم بر رسیدگی: احترام به آزادی اراده طرفین در انتخاب قانون ماهوی حاکم بر دعوا که در قانون جدید پیش بینی شده، مانند مقررات مشابهی که در قانون نمونه آنسیترال برای اولویت توافق طرفین وجود دارد، کاملاشاخص و پیدا است.
چنین صلاحیتی در قانون آنسیترال نیز برای داور پیش بینی شده است و بر همین مبنا،دیوان داوری می تواند بنا به درخواست هرکدام از طرفین،مقرر نماید طرف دیگر اقدامات تأمینی را که دیوان با توجه به موضوع اصلی اختلاف ضروری تشخیص می دهد، انجام دهد،مگر طرفین طور دیگری توافق کرده باشند.