چکیده:
نظریه امنیتیسازی یکی از پرکاربردترین و بحثبرانگیزترین نظریههای امنیتی معاصر است که توسط پژوهشگران در تبیین پدیدهها و اقدامات مختلف امنیتی بهکار گرفته شده است. این مقاله درصدد کاربرد و پیادهسازی این نظریه در حوزه نادیده گرفته شده و کمتر کارشدۀ امنیت داخلی با بررسی موردی آسیبشناسی امنیتیسازی شبکههای اجتماعی مجازی در جمهوری اسلامی ایران بر اساس روش پژوهش کتابخانهای- اسنادی است. نویسنده ضمن اذعان به سختتربودن امنیتیسازی مسائل داخلی نسبت به مسائل خارجی، معتقد است که مواردی نظیر تعدد بازیگران تصمیمگیر و ابهام در صلاحیت بازیگر امنیتیساز، چارچوببندی و تصویرسازی نامناسب از تهدید، بیتوجهی یا کمتوجهی به ویژگیهای بافت اجتماعی و تنوع مخاطبان، سیاستگذاری نامناسب و غیرامنیتینکردن بهموقع از مهمترین عواملی بوده که امنیتیسازی شبکههای اجتماعی مجازی را در جمهوری اسلامی ایران با چالش مواجه کرده است.
Securitizing theory is one of the most widely used and controversial contemporary security theories that has been used by researchers to explain various security phenomena and actions. This article seeks to apply and implement this theory in the field of neglected and less used internal security by examining a case study of securitizing social networks in the Islamic Republic of Iran based on the library-documentary research method. While acknowledging that securitizing internal issues are more difficult than external issues, the author believes that issues such as the multiplicity of decision-making actors and ambiguity in the competence of security-building actors, poor framing and proper depiction of threats, neglection or lack of attention to social context, audience diversity, inadequate policy-making and Desecuritizing are the most important factors that has challenged securitizing of social networks in the Islamic Republic of Iran.
خلاصه ماشینی:
اين مقاله درصدد کاربرد و پياده سازي اين نظريه در حوزه ناديده گرفته شده و کمتر کارشدة امنيت داخلي با بررسي موردي آسيب شناسي امنيتيسازي شبکه هاي اجتماعي مجازي در جمهوري اسلامي ايران بر اساس روش پژوهش کتابخانه اي- اسنادي است .
نويسنده ضمن اذعان به سخت تربودن امنيتيسازي مسائل داخلي نسبت به مسائل خارجي، معتقد است که مواردي نظير تعدد بازيگران تصميم گير و ابهام در صلاحيت بازيگر امنيتيساز، چارچوب بندي و تصويرسازي نامناسب از تهديد، بيتوجهي يا کم توجهي به ويژگيهاي بافت اجتماعي و تنوع مخاطبان ، سياست گذاري نامناسب و غيرامنيتينکردن به موقع از مهم ترين عواملي بوده که امنيتيسازي شبکه هاي اجتماعي مجازي را در جمهوري اسلامي ايران با چالش مواجه کرده است .
در ادامه تلاش شده با بهره گيري از اين نظريه و با موردپژوهي «امنيتيسازي شبکه هاي اجتماعي مجازي در جمهوري اسلامي ايران » به آسيب شناسي امنيتيسازي مسائل در حوزه امنيت داخلي پرداخته شود.
اينکه آيا پيام رسان هاي خارجي تهديد براي امنيت ملي ما هستند؛ اينکه چقدر فعاليت آنها به اقتصاد کشور لطمه ميزند؛ يا اين موضوع که فرهنگ و نهاد خانواده ما چقدر از محل تلگرام آسيب ميبيند؛ موضوعات فني محسوب ميشوند که تشخيص آنها تنها در صلاحيت مراجع امنيتي است » (کاظمي، ايران : ١٣٩٧/٢/١٣) از سوي ديگر، در برخي موارد، مناقشات سياسي شديدي بر سر امنيتيسازي/عدم امنيتيسازي شبکه هاي اجتماعي در کشور وجود داشته است .