چکیده:
ماده 33 کنوانسیون حقوق کودک محل تلاقی و حلقه اتصال دو نظام حقوقی کاملاً متفاوت است؛ نظام حق محور بشر و تنبیهی مواد مخدر. در این ماده که هیچ دولتی به صراحت بر آن حق شرط وارد نکرده است، دولتها متعهد شدهاند از کودک در برابر مصرف مواد مخدر و به کارگیری در تجارت و قاچاق مواد مذکور با اتخاذ اقدامات مناسب محافظت کنند. واژه به واژه این عبارات کلی، محل بحث و بررسی و همینطور موجب سؤال است. اینکه کودک از چه چیز حفظ گردد و آیا تعهد دولت تنها ناظر به پیشگیری است یا کودک درگیر با مواد را نیز در برمیگیرد. بهعلاوه، اقدامات دولت باید چه شرایطی داشته باشد. در کنار واکاوی ماده مذکور، تبیین انعکاس این مقرره در قوانین داخلی به خصوص قانون حمایت از کودکان و نوجوانان ضرورت دیگر نگارش این مقاله است. نوشتار پیش رو با استفاده از منابع کتابخانهای و در روشی توصیفی- تحلیلی با تکیه بر مواضع کمیته کنوانسیون حقوق کودک و اصول عام سند مذکور از جمله به این نتیجه رسیده است که کودک از هر گونه ماده مخدری که در اسناد بینالمللی، منع شده، باید محافظت گردد و تعهد دولت در حفاظت از کودکِ درگیر با مواد مخدر مشتمل بر پیشگیری، درمان و توانبخشی است که با اتخاذ اقدامات مناسب ایفا خواهد شد.
Article 33 of the Convention on the Rights of the Child is the point in which two different legal systems meet, namely Human Rights System and the Narcotics order. According to this article for which no country has made a reservation, States parties shall take all appropriate measures to protect children from the illicit use of narcotic drugs and psychotropic substances, and to prevent the use of children in the illicit production and trafficking of such substances. Each and every word of this statement is subject to various readings and interpretations: The question is to find specific instances from which the child should be protected and whether the governments are only obliged to take prevention actions or have to cover children already engaged with the issue. Furthermore, the conditions under which governments’ actions take place should be elaborated. Besides analyzing the aforementioned article, this study tries to clarify its reflection on our law especially Children and Adolescents Protection Code. The research is conducted based on the descriptive-analytical methodology with the help of the available library sources as well as considering the general principles of the CRC and its Committee’s statements and conclude children shall be protected of any prohibited substances in the relevant international treaties. States are obliged to take all appropriate measures in order to prevent, treat and rehabilitate children affected by drugs.
خلاصه ماشینی:
نوشتار پيش رو با استفاده از منابع کتابخانه اي و در روشي توصيفي- تحليلي با تکيه بر مواضع کميتۀ کنوانسيون حقوق کودک و اصول عام سند مذکور از جمله به اين نتيجه رسيده است که کودک از هرگونه مادة مخدري که در اسناد بين المللي ، منع شده است ، بايد محافظت شود و تعهد دولت در حفاظت از کودک درگير با مواد مخدر مشـتمل بر پيشگيري، درمان و توانبخشي است که با اتخاذ اقدامات مناسب ايفا خواهد شد.
مادة ٣٣ کنوانسيون کودک «کشورهاي عضو کنوانسيون تمام اقدامات لازم از جملـه اقـدامات قـانوني، اجرايـي، اجتمـاعي، آموزشي را جهت حفاظت از کودکان در برابر اسـتفادة غيرقـانوني مـواد مخـدر يـا روان گـردان ، همان گونه که در معاهدات بين المللي مربوطه تعريف شده و جلوگيري از اسـتفاده از کودکـان در توليد غيرقانوني و قاچاق اين گونه مواد به عمل خواهند آورد.
به علاوه با بررسي مواضع کميته ميتوان دريافت که اين نهاد اغلب به بيان لزوم اتخاذ اقـدام مناسب به طور کلي بسنده کرده و اقـدامات مـوردي را تعيـين نمي کنـد، لکـن ميتـوان برخـي اقدامات مورد انتظار را از لابه لاي نظرهايش دريافت ، ماننـد گـردآوري مجموعـه اي از داده هـاي کافي ، تفکيک شده و تمرکز بر الگوهاي آسيب پذيري (سـن ، جنسـيت )، تخصـيص منـابع مـالي کافي ، تشريک مساعي و همکاري بين المللي با نهادهايي چون يونيسف ، سازمان بهداشت جهاني و دفتر مقابله با مواد مخدر و جـرم سـازمان ملـل (٢٥-٢٢ :٢٠١٩ ,Barrett &Tobin ).