چکیده:
در این پژوهش ضمن بررسی تاثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی کارکنان مراکز درمانی، به تبیین مدلی برای سطحبندی آموزش سازمان در مرحله نیازسنجی آموزشی پرداخته میشود. پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی- همبستگی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش است. در بخش اول با توجه به بزرگ بودن جامعه آماری از روش نمونهگیری خوشهای و سپس نمونهگیری تصادفی استفادهشده است، بدینصورت که از میان مراکز درمانی مختلف مرکز بهداشت و درمان شهرستان درگز و گناباد و بیمارستان امام رضا (ع)، نمونهای تصادفی از کارکنان و مدیران این مراکز درمانی به تعداد ۴۰ نفر موردبررسی قرار گرفتند. در بخش دوم با توجه به خطای کمتر خبرگان و محدود بودن زمان پژوهش، ۷ تن از اساتید مدیریت منابع انسانی دانشگاههای علامه طباطبایی، تهران و تربیت مدرس بهعنوان خبره بهمنظور نظرسنجی در نظر گرفته شدند. با استفاده از نرمافزار SPSS و با بهکارگیری آزمون همبستگی، ارتباط بین تحصیلات و دروس دانشگاهی با موفقیت شغلی بررسی گردید. یافتههای این پژوهش نشان میدهند که دروس دانشگاهی (تحصیلات) بر موفقیت شغلی کارکنان به میزان ۲۴% تاثیرگذار است. از بین دروس اصلی، تخصصی و پژوهشی، دروس تخصصی به میزان ۵۵% نسبت به دروس پژوهشی با ۵۳% و دروس اصلی با ۴۳%، بیشترین ارتباط را دارد. همچنین، از نرمافزار Expert Choice، جهت رتبهبندی شاخصهای مورداستفاده در مدل سطحبندی آموزشی توسط خبرگان استفاده شد تا از اوزان بهدستآمده برای هر شاخص در تبیین مدل سطحبندی آموزشی استفاده گردد.
خلاصه ماشینی:
تبیین مدل سطحبندی دورههای آموزش سازمانی با رویکرد تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی پرستو صلواتی* 1 ، امیر بهبودی 2 ، فاطمه سهرابی 3 کد مقاله: 40181 چکـیده در این پژوهش ضمن بررسی تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی کارکنان مراکز درمانی، به تبیین مدلی برای سطحبندی آموزش سازمان در مرحله نیازسنجی آموزشی پرداخته میشود.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که آموزش ضمن خدمت؛ عملکرد شغلی، مهارتهای شغلی و قدرت انطباق سازمانی و خانوادگی افسران را افزایش نداده است ولی بین سطح تحصیلات و موفقیت شغلی ارتباط وجود دارد.
ازاینروی در این پژوهش سعی شده است با تبیین مدلی برای سطحبندی آموزش افراد، در مرحله نیازسنجی آموزشی، اثربخشی و کارایی دورههای آموزش سازمان به لحاظ محتوای مورد انتظار از دورهها افزایش یابد.
همچنین، با بررسی ارتباط بین تحصیلات و موفقیت شغلی، از این عامل بهمنظور طراحی بخشی از برنامه آموزشی سازمانی با رویکرد سیستمی در مراکز درمانی استفاده گردد، بهطوریکه اثربخشی آموزش کارکنان این سازمان افزایشیافته و هزینهای که صرف آموزش میگردد کارایی بیشتری نیز داشته باشد.
با توجه به نتایج بهدستآمده و با در نظر گرفتن فاکتور تحصیلات و عنایت به نظر خبرگان از طریق دو بار نظرسنجی از خبرگان حوزه مدیریت منابع انسانی، 4 شاخص: سابقه مرتبط، مقطع تحصیلی، سطح سازمانی و ارتباط تحصیلی با دوره بهعنوان شاخصهای تعیینکننده سطحبندی دورههای آموزشی در مرحله نیازسنجی آموزشی در نظر گرفته شدند.
ازاینرو در این پژوهش، با در نظر گرفتن رابطه تحصیلات بر موفقیت شغلی کارکنان شعب مراکز درمانی، ضمن تحلیل دروس دانشگاه و تحصیلات بر موفقیت شغلی با رویکرد به بعد تحصیلات کارکنان، مدلی برای فرآیند برنامهریزی آموزش سازمان ارائهشده است.