چکیده:
بافتهای قدیم و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دارای جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. توسعه سریع شهرنشینی، تاثیرات قابل توجهی بر بافتهای کهن و تاریخی بر جای گذاشته است، که این خود تخریب و فرسودگی بافت های مذکور را به همراه دارد. امروزه توجه به بافتهای کهن و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری تبدیل شده است، به گونهای که لزوم مداخله در این بافتها را در دورههای مختلف زمانی مطرح می کند. رویکرد های مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خود از بازسازی، باز زنده سازی، نوسازی وتوسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است. بافت تاریخی شهرها که اغلب گنجینهای از عناصر ارزشمند معماری و شهرسازی را توامان در خود دارد، سرمایهای بالقوه و نهفته به منظور جذب گردشگران به حساب میآیند. با جذب گردشگر در مقیاس محلی، ملی و حتی جهانی می توان ضمن تامین هزینهای حفاظتی بافت، زمینههای تحرک اقتصادی را برای شهر و شهروندان به وجودآورد.
خلاصه ماشینی:
رویکرد های مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خود از بازسازی، باز زنده سازی، نوسازی وتوسعه مجدد به بازآفرینی و نوزائی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است.
رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خوداز بازسازی باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است.
استفاده از صنعت گردشگری در راستای تقویت بنیه اقتصادی بافت های کهن شهری در مقیاس محلی، ملی، و حتی جهانی می تواند ضمن تأمین هزینه های حفاظتی بافت، زمینه های تحرک اقتصادی را برای شهر و شهروندان به وجود آورد و به عنوان عامل محرک توسعه در پروژه های بازآفرینی شهری محسوب می گردد.
در این میان گردشگری شهری به عنوان موضوعی موثر در ابعاد مختلف توسعه شهری بوده که امروزه در قالب راهبرد بسیاری از شهرها برای بازآفرینی آنها به کار گرفته شده است.
بنابراین شناخت مسائل و نیازهای بافت های کهن شهری و اعطای نقش عمده گردشگری به آنها راه حلی مناسب برای توسعه کمی و کیفی آنها محسوب می شود و ضمن تامین حفاظت از عناصر ارزشمند تاریخی موجود در آنها به درآمدزایی و توسعه اقتصادی نیز کمک می رساند.