چکیده:
کارآفرینی مفهومی است که تاکنون از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و همه بر این باورند که کارآفرینی[1] موتور محرکه توسعه اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. سه دلیل مهم کشورها برای توجه به مقوله کارآفرینی، تولید ثروت، توسعه فناوری و اشتغال مولد است. کارآفرینی انواع گوناگونی دارد که یکی از مهمترین آنها کارآفرینی فناورانه یا تکنولوژیک است. کارآفرینی فناورانه یا تکنولوژیک حوزه جدیدی است که از کارآفرینی ریشه گرفته است. هدف کارآفرینی فناورانه این است که خصوصیات رفتارهای کارآفرینانه را در محیط های متمرکز بر فناوری و فناوری های نوین مورد مطالعه قرار می دهد. مطالعه کارآفرینی فناورانه اهمیت دارد، زیرا به بررسی ترکیبی از فاکتورهای ریسک همراه باکارآفرینی می پردازد؛ در سالهای اخیر تکنوپرونورشیپ در اروپا به عنوان یکی از مهمترین منابع ایجاد ارزش اقتصادی و توسعه مطرح شده است. کارآفرینی فناورانه در سطحی بالاتر از کارآفرینی قرار دارد و عبارت از تحویل یک محصول نوین یا ارائه نوآوری در خدمات در بخش فناوری های نوین است، یا به تعبیری فرایندی از ساخت مهندسی آینده یک فرد، سازمان یا ملت است. این مقاله به ساختار و ابعاد و مدلهای مهم کارآفرینی فناورانه و همچنین تفاوتهای بارز آن با کارآفرینی مرسوم می پردازد. [1]. Entrepreneurship
The concept of entrepreneurial has been evaluated from various aspects until now. This fundamental concept is strongly believed to be the significant driving force of economic development in both developed and developing countries. The countries pay more attention toward technological entrepreneurial, due to three significant factors which include wealth creation, technology development and productive employment. Technological entrepreneurial can be regarded as one of most important types of entrepreneurship. The purpose of technological entrepreneurial is to evaluate the characteristics of entrepreneurial behavior in the environment focused on technology and also its novelty. Study of entrepreneurial is so essential because of the fact that it takes risk factors related to entrepreneurial especially monetary policy. In recent years techno-entrepreneurship in Europe has been proposed as one of the most important sources of economic value and development. In the higher level of entrepreneurial, technological entrepreneurship is constituted of new product delivery service innovation in new technologies. Moreover, it can be referred as a process of building future engineering of a person, organization or nation. This paper evaluates the structure, size and technological entrepreneurship models as well as the obvious differences with conventional entrepreneurial. At the end, the paper presents some policy recommendation to fostering techno-entrepreneurship in Iran
خلاصه ماشینی:
مطالعه کارآفريني فناورانه اهميت دارد، زيرا به بررسي ترکيبي از 4 فاکتورهاي ريسک همراه باکارآفريني مي پردازد؛ در سال هـاي اخيـر تکنوپرونورشـيپ در اروپا به عنوان يکي از مهم ترين منابع ايجاد ارزش اقتصادي و توسعه مطـرح شـده اسـت .
1. Organization for Econamic Co – Opration and Development (OECD) کارآفريني کارآفريني فرايندي است که در محيط ها و مجموعـه هـاي مختلفـي اتفـاق مـي افتـد و طـي آن تغييرات در سيستم اقتصادي از طريق نوآوري افرادي رخ مي دهد که به فرصت هاي اقتصـادي واکنش نشان مي دهند و اين باعث ايجاد ارزش فردي و اجتماعي خواهد شـد (Echoles A & ٣٨ :١٩٩٨ ,Neck C).
«تکنولوژي » به معناي «دانش نظري و عملي ، مهارت ها و ابزاري است که مي تواند در ايجـاد و توسعه محصولات و خدمات به کار رود» در جايي که «کارآفريني » را نيز مي توان «شناسـايي و بهره برداري از فرصت هاي غيرفعال از طريق ايجاد منابع جديـد يـا ترکيـب منـابع موجـود بـه اشکال جديد، براي توسعه و تجاري سازي محصولات جديد، به دست آوردن بازارهاي جديد و يا ارائه خدمت به مشتريان جديد» تعريف کـرد.
Petti بايرز١ کارآفريني فناورانه را سبک رهبري کسب وکار تعريـف کـرده انـد کـه شـامل «شناسـايي فرصت هاي به شدت فناورانه و داراي قابليت رشد بالا، جمع آوري منابع مثل سـرمايه و افـراد متخصص و در نهايت مديريت رشد سريع و ريسک قابل توجه آن با به کارگيري مهارت هـاي تصميم گيري ويژه » مي شود.