چکیده:
مهمترین دغدغه رژیم صهیونیستی در مدل مفهومی دیوید حفظ امنیت و بقای خویش است که به این منظور نهادهای امنیتی و سیاستمداران آن به دنبال فهم موضوعات و چالشهای امنیتی بوده تا راهحلهایی را بهمنظور حفظ بقای این رژیم مطرح کنند. به نظر میرسد یکی از موارد مهم راهحل این رژیم استفاده از حمله نظامی محسوب میگردد از همین رو، این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از اسناد کتابخانهای به دنبال پاسخ به این پرسش است که سیاستهای نظامی رژیم صهیونیستی از بدو تاسیس تاکنون چه بوده است؟ در این خصوص مقاله به بررسی امنیت و روند اتخاذ تصمیم رژیم صهیونیستی در ارتباط با مداخلات نظامی از زمان تاسیس تاکنون را موردبررسی قرار میدهد. یافته پژوهش نشان میدهد که علیرغم استفاده از ابزارهای نظامی از زمان تاسیس تاکنون این رژیم همچنان با معضل امنیت روبرو بوده و اقدامات نظامی نتوانسته است امنیت آن را تثبیت کند.
خلاصه ماشینی:
در این مرحله هدفهای مهم رژیم صهیونیستی در چهارچوب استراتژی امنیت ملی آن بیانشده است، با الگو قرار دادن رفتارهای امنیتی اسرائیل میتوان به این نکته پی برد که تأکید رژیم صهیونیستی در اهداف سالانهاش حفظ مرزهای خویش، درک و شناسایی ضعفهای کوتاهمدت (ازجمله شناسایی گروههایی محور مقاومت که با حملات نامنظم خود امنیت اسرائیل را مورد چالش قرار دادهاند)، تلاش برای خنثیسازی نیات کوتاهمدت همسایگان عرب و مخالف و درنهایت طراحی و بهکارگیری نیروی نظامی کوبنده و ضربات پیشگیرانه و کشاندن جنگ به خاک دشمن با توجه به نوع تهدید را میتوان از مهمترین هدفها و سیاستهای کوتاهمدت رژیم صهیونیستی در نظر گرفت.
دراینارتباط تهاجم غافلگیرانه به مصر، سوریه، اردن و عراق و تسلط بر تمامی صحرای سینا، بخشهای وسیعی از بیتالمقدس و ارتفاعات جولان موردتوجه رهبران اسرائیل واقع شد که به علت بستن کانال سوئز توسط عبدالناصر و تلقی ضایع شدن ازنظر مقامات رژیم صهیونیستی این اقدام نظامی دستاوردهای زیادی را برای اسرائیل به ارمغان آورد ازجمله آن میتوان به افزایش مرزها به چهار برابر قبل، تقویت مفهوم سرزمین موعود و غیرقابل تقسیم و تبدیل این مفهوم به اصل صهیونیسم مدرن، افزایش ساخت شهرکهای در اسرائیل و قرار گرفتن این رژیم بهعنوان محور اصلی سیاستهای آمریکا در خاورمیانه اشاره کرد.
هدف میانمدت رژیم صهیونیستی از حمله به لبنان تشکیل دولت پایدار و همسو با تلآویو تحت سیطره مسیحیان مارونی بود (Friedman,1982) علاوه بر این ایجاد سرزمین حائل امنیتی و اتخاذ امتیاز بیشتر در گفتگو با اعراب و نهایتاً فشار بر سوریه برای پذیرش صلح دائم با اسرائیل نیز از دیگر اهداف رژیم صهیونیستی در حمله به لبنان بوده است.