چکیده:
هدف از پژوهش بررسی داوری، نهادی که برای حل و فصل و رفع خصومت در بین نظامات حقوقی و قضایی دنیا و اهمیت وحساسیتی که دراعتقادات عام و خاص بشری نسبت به داوری وجود دارد. میباشد، بنابراین ضروری است که به شیوه توصیفی - تحلیلی وتبیین فقهی، حقوقی، با رویکردی نوین و تکیه بر فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران به تبیین ابعاد قضاوت در معنای عام به آن پرداخته شود. نتایج این پژوهش گویا این است که به استناد یکی از منابع مهم فقه امامیه، قرآن کریم: که گویای این حقیقت است که قضاوتهای بشری همواره صحیح نیستند و به صدور حکم حق نمیانجامند، قرآن هر نوع اظهارنظر، موضعگیری را نوعی قضاوت وداوری به حساب آورده است که در این صورت میتواند حق یا باطل باشد و رعایت عدل و قسط از طریق توجه به ندای فطرت سلیم، رجوع به کتاب خدا، سنّت پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) را ضامن حقّانیت قضاوتهای بشری و صواب میداند و عکس آن پیروی از هوا و هوس، ظن وگمان، تعصّبات بیجا و عناد با حق، که داوری و قضاوت را در مسیر باطل قرار داده و بشررا گرفتار پیامدهای زیان بار دنیوی و اخروی میگرداند را ناصواب میداند.
The purpose of this study is to examine arbitration, an institution that is used to resolve and eliminate hostilities between the legal and judicial systems of the world and the importance and sensitivity that exists in the general and specific human beliefs towards arbitration. Therefore, it is necessary to explain it in a descriptive-analytical manner with a jurisprudential and legal explanation, with a new approach and relying on Imami jurisprudence and the subject law of Iran to explain the dimensions of judgment in the general sense. The results of this study show that according to one of the most important sources of Imami jurisprudence, the Holy Quran: which indicates the fact that human judgments are not always correct and do not lead to the issuance of the verdict, the Qur'an considers any statement, stance as a kind of judgment and judgment He has taken into account that in this case it can be right or wrong and observing justice and installment by paying attention to the call of sound nature, referring to the Book of God, and the tradition of the Holy Prophet (PBUH) and the infallible Imams (AS) guarantee the legitimacy of judgments. He considers human beings to be right and vice versa. .
خلاصه ماشینی:
نتایج این پژوهش گویا این است که به استناد یکی از منابع مهم فقه امامیه ، قرآن کریم : که گویای این حقیقت است که قضاوت های بشری همواره صحیح نیســتند و به صدور حکم حق نمی انجامنــد، قرآن هر نوع اظهارنظر، موضــع گیری را نوعی قضاوت وداوری به حســاب آورده است که در این صورت می تواند حق یا باطل باشد و رعایت عدل و قسط از طریق توجه به ندای فطرت سلیم ، رجوع به کتاب خدا، سنّت پیامبر اکرم(ص) و ّامامان معصوم(ع) را ضامن حقانیت قضاوت های بشــری و صواب می داند و عکس آن پیروی از هوا و هوس، ظن وگمان، تعصّبات بی جا و عناد با حق ، که داوری و قضاوت را در مسیر باطل قرار داده و بشررا گرفتار پیامدهای زیان بار دنیوی و اخروی می گرداند را ناصواب می داند.
بررسی «داوری» در معنای عام و کلی آن در قرآن کریم ، بسیار حائز اهمّیت است و می توان گفت : حتّی اهمیت این نوع داوری از داوری به معنای خاص درفقه و حقوق موضوعه بیشــتر اســت ؛ زیرا افرادی که به طور رســمی به قضاوت مشــغولند، درصد کمی از افراد جامعه را تشکیل می دهند و اکثریت مردم هیچ گاه در چنین نقشــی ظاهر نمی شــوند؛ اما قضاوت به معنای عام، تمام انسانها را در برمی گیرد.