چکیده:
ظهور و بروز پاندمی کرونا در سراسر جهان، فارغ از مصایب اقتصادی کلان که به شرکتهای هواپیمایی و حمل و نقل هوایی وارد نمود، زمینهساز شکلگیری مصادیقی از مسئولیت بینالمللی پیرامون نشر ویروس به واسطه پروازها و حمل و نقل هوایی نیز گردید، لذا در این پژوهش که به روش توصیفی–تحلیلی تهیه و تنظیم شده است به دنبال پاسخ برای این پرسش اصلی هستیم که اساساً حقوق هوایی بینالمللی، قوانین، مقررات، اسناد و همین طور مقررات داخلی چه رویکردی نسبت به تحمیل مسئولیت به شرکتهای هواپیمایی به واسطه نشر ویروس کرونا دارند. یافتهها و نتایج تحقیق در این خصوص بیانگر این است که با استفاده از اسناد و مقررات بینالمللی نظیر کنوانسیون ورشو، مونترال، گواتمالا و نظایر آن ها و تطبیق وضعیت خسارات جانی مسافران به واسطه کرونا با این مقررات و همین طور مقررات داخلی نظیر قانون مسئولیت مدنی، میتوان شرکتهای هواپیمایی را از نظر مدنی و پیرو نظریه تقصیر و احراز رابطه سببیت میان رفتار شرکتهای هواپیمایی و خسارات جانی وارده به مسافران، به واسطه نشر غیرعامدانه ویروس ناشی از سهلانگاری در رعایت پروتکلها، نقض دستورات و توصیهنامههای سازمان بهداشت جهانی و ایکائو، تخلف از اصول بهداشتی و نظایر آن مسئول تلقی کرد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که در برخی فروض از لحاظ کیفری نیز طبق اصول حاکم بر مسئولیت کیفری اشخاص حقوقی، میتوان شرکتهای هواپیمایی را به دلیل نشر ویروس کرونا و بروز خسارات جانی مسئول قلمداد نمود.
Emergence of corona pandemics around the world, regardless of the economic hardships that plague airlines and carriers And aviation, paved the way for the formation of examples of international responsibility for the spread of the virus through There were also flights and air transport, Therefore, in this research, which has been prepared and adjusted by descriptive-analytical method We are looking for an answer to this key question, which is basically international aviation law and laws and regulations and documents As well as domestic regulations, what is the approach to imposing liability on airlines through broadcasting They have the corona virus. Can airlines From a civil point of view and following the theory of fault and finding the causal relationship between the behavior of airlines and loss of life Injuries to passengers due to unintentional spread of the virus due to negligence in compliance with protocols, violation of orders And the recommendations of the World Health Organization and ICAO, held responsible for violations of health principles and the like. Also the results showed that in some cases, in terms of criminal law, according to the principles governing criminal responsibility of individuals legally, airlines can be held responsible for the spread of the corona virus and the loss of life.
خلاصه ماشینی:
يافته ها و نتايج تحقيق در اين خصوص بيانگر اين است که با استفاده از اسناد و مقررات بين المللي نظير کنوانسيون ورشو، مونترال ، گواتمالا و نظاير آنها و تطبيق وضعيت خسارات جاني مسافران به واسطه کرونا با اين مقررات و همين طور مقررات داخلي نظير قانون مسئوليت مدني ، ميتوان شرکت هاي هواپيمايي را از نظر مدني و پيرو نظريه تقصير و احراز رابطه سببيت ميان رفتار شرکت هاي هواپيمايي و خسارات جاني وارده به مسافران، به واسطه نشر غيرعامدانه ويروس ناشي از سهل انگاري در رعايت پروتکل ها، نقض دستورات و توصيه نامه هاي سازمان بهداشت جهاني و ايکائو، تخلف از اصول بهداشتي و نظاير آن مسئول تلقي کرد.
مسئله اساسي اين است که ويروس کرونا، چطور به شکل فراگير وارد کشور ايران شد و در اين زمينه دولت ، سازمان هواپيمايي کشوري يا هواپيمايي ماهان ، به چه ميزان در جبران خسارات ناشي از بروز و شيوع اين ويروس مسئوليت مدني دارند؟ در ماده ١٤ کنوانسيون شيکاگو مصوب ١٩٤٤ که ايران نيز به آن ملحق شده و مقررات آن مطابق ماده «٩»٢٣ قانون مدني مصوب ١٣٠٧ در حکم قوانين داخلي است ، آمده است : «هر کشور متعاهدي موافقت دارد که براي جلوگيري از انتشار وبا، تيفوس (مسري )، آبله ، تب زرد، طاعون و ساير بيماري هاي واگيردار به وسيله هواپيما، تدابير مؤثري که در هر مورد لازم بداند اتخاذ کند و براي اين منظور کشورهاي متعاهد يا بنگاه هاي وابسته به نظارت بين المللي در خصوص تدابير صحيحي که نسبت به هواپيما قابل اجرا است مرتبا مشاوره خواهند نمود...