چکیده:
مسجد نمایی از هنر است؛ در این بنا نه تنها مذهب و هنر با یکدیگر تلاقی پیدا میکنند بلکه مهمترین نماد هنر اسلامی و خصوصیات متمایز آن نمودار میشود. ارتباط پیکرهی مسجدها با هندسه و نقش و نگار کاربردی در آنها، انسجام و نماد یگانگی خالق یکتا در بافت فیزیکی آنها یکی از اصلیترین عوامل ایجاد هویتی روحانی و قدسی است. ایران و امپراطوری عثمانی در دوران صفویه به دلیل تفاوتهای مذهبی، رقابتهای سیاسی و تأثیر اروپا بر هر دو کشور از ارتباطات جدید و اثرات فرهنگی و هنری نزدیکی برخوردار بودند. نحوه کاربرد مفاهیم و اجزاء معماری به همراه بررسی شیوههای معماری هر منطقه و موقعیت جغرافیایی، رابطهی پیکرهها و فضاها با یکدیگر و موقعیت پیکرههای ساختمانی مسجد و رابطهی آنها با یکدیگر اهمیت زیادی دارد. شناخت خصوصیات معماری صفویه و عثمانی با مطالعهی مسجدهای شیخ لطفاللّه و سلطاناحمد (بهعنوان مطالعهی پژوهشی) در این پژوهش انجام میشود. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانهای انجام شده است. یافتههای پژوهش حاکی از این است که علیرغم رمز و راز و نقش و نگارهای کل ساختمان در بناهای اسلامی و تفاوت موجود بین هر دو مسجد باز هم با نمایشی از هماهنگی و تزئینات زیادی روبرو میشویم بنابراین فرم و شکل ورای هر تزئین در راستای ارزشها و مفاهیم اسلامی و بیانگر یگانگی و اتحاد هستند.اهداف پژوهش: بررسی رابطه کالبد مساجد با ویژگیهای هندسی آنها در جهت احیای هویت اصیل معماری اسلامی.بررسی هندسه بهکار برده شده در عناصر کالبدی و نقوش دو مسجد شیخ لطف الله و مسجد سلطان احمد.سؤالات پژوهش:چه تفاوتها و شباهتهایی از نظر عناصر کالبدی و ارتباط آنها با یکدیگر در دوو مسجد شیخ لطفالله و سلطان احمد وجود دارد؟چه ویژگیهای هندسی در عناصر کالبدی و نقوش مسجد شیخ لطفالله و مسجد سلطان احمد وجود دارد؟